Naakte bejaarden. Oooveral. Als ik links kijk: een vrouwelijk rimpelratje met een pornoblonde coupe kroes in een hotpants en een te bloot badpak met tijgerprint. Van schrik draait mijn hoofd automatisch de andere kant op. Als ik daarom rechts kijk: een opgewarmd fossiel met tietjes tot op d’r navel, in een bikini van welgeteld drie touwtjes en een omslagdoek met gaten groter dan een xs netpanty bij Patty Brard. Denk ik. Ik hoop van harte dat ik later degelijk oud word, van buiten.

naakte bejaarden Fem Fem

Naakte bejaarden en babykots

Niet echt wat ik me bij een vakantie naar Gran Canaria met de hele familie had voorgesteld. Bedoel maar, we hebben geen reis naar Salou in het hoogseizoen geboekt, of zo. Ruig zou deze vakantie eigenlijk niet gaan worden, maar als er op de boulevard van Maspalomas ineens belly shots worden uitgedeeld, kijk ik er niet raar van op.

Een ander slag volk, jawel. Toch past mijn vader er qua leeftijd prima tussen sinds hij vorig jaar een hersenbloeding heeft gehad. Hij is in een paar maanden tijd tien jaar ouder geworden, maar qua karakter gelukkig nog altijd de meest geweldige vader die ik me kan wensen. Hij blijft de oudere, mannelijke versie van mij. Of ik de jongere van hem. Twee druppels water en geen hersenbloeding die daar tussenkomt (altijd al daddy’s little girl geweest en ik schaam me er niet voor). Daarbij: twee zielen, één gedachte. Oók hij dacht op Gran Canaria geen gemekker aan z’n hoofd te hebben. Een tegenvaller…

Een kotsmachine rijker

Toch was het zijn idee. Als het leven ineens fragiel wordt, lijkt familie ineens een stuk belangrijker. Of überhaupt als je ouder wordt. Of als de eerste baby wordt geboren. De familie is een kotsmachine rijker, papa is mobiel en iedereen vindt het helemaal gezellig om een weekje met elkaar door te brengen. Maar familie is familie niet, als je daar na één dag niet al direct spijt van hebt. Zo vind ik het bijvoorbeeld schijtirritant dat mijn vader letterlijk wordt geplunderd bij Kolonisten van Catan door de nogal gretige zus, evenals de supermarkt want: papa betaalt. Of zwager die zijn remsporen in de wc achterlaat. Of tante die me wakker schudt uit een siësta: “We gaan met z’n allen gezellig De Luizenmoeder terugkijken.” Echt niet, flikker op! En zelf word ik dus niet bepaald chill (noem me gerust een kenau) als me keuzes worden opgelegd: laat me slapen en nee, ik wil niet per se het ritme van een baby aanhouden. En ik wil al helemaal niet uitsluitend vegetarisch eten omdat we een vegetariër in ons midden hebben. En papa? Papa geniet en zit alleen maar op z’n reet, de boel met een glans in z’n ogen te observeren.

De vakantie lijkt hem goed te doen. Hij noemt me steeds minder Luna (de hond, niet blond maar wel nét zo ondeugend) en na twee dagen betekent ‘guapa’ geen ‘goedemiddag’ meer. Vonden het grappig hem wijs te maken zo elke serveerster en elk kassameisje te moeten begroeten. Zijn imaginary Spaanse vocabulaire wordt gedurende de vakantie steeds kleiner en ook de Engelse taal lijkt ‘ie zich langzaam weer te herinneren. De terminal op het vliegveld is nog wel steeds terminaal trouwens, maar ach. Hij kan niet in afzienbare tijd herstellen en zolang hij niet helemaal kriegel en overprikkeld wordt van al dat rondvliegende kots, vind ik het best. Zelfs als de baby in z’n kruis kotst, is er geen ader in z’n hoofd die er ook maar over nadenkt te springen… 

“We gaan met z’n allen gezellig De Luizenmoeder terugkijken.” Echt niet, flikker op!

Oké, daar moet ik dan wel om lachen. Al helemaal omdat ‘ie door dat natte kruis wordt versierd door een graatmager, te bruin getanned vrouwtje met een opgespoten rode lip: ‘Joe siem toe be very heppie to sie mie, ha ha.’ Die baby is me toch een goede chick magnet! Bindt zo lekker en brengt mensen bij elkaar. Hetzelfde geldt voor ons. Vind het op den duur ook wel grappig worden dat die baby begint te schateren als ik na een intens diepe nachtrust super lelijk de woonkamer binnen loop. Of wanneer er een stilte wordt doorbroken als die baby ineens heel nonchalant een scheet laat. De baby en ik, wij mogen elkaar wel.

Rust en reinheid

Zodra ik ben gewend aan mijn nieuwe ritme (rust en reinheid – al drie dagen niet gedronken, vier dagen niet gerookt en ook al twee weken geen drugs gebruikt), sla ik niet meer totaal op hol wanneer iets me even niet zint. Ik lijk oké met mijn nieuwe omgeving en ik accepteer dat er hier ook andere mensen vakantie vieren. En nu… nu kan ik eindelijk genieten van een weekje waarin papa en ik weer onafscheidelijk zijn. Hij is dan wel tien jaar ouder geworden de laatste tijd, hij is nog steeds mijn grote voorbeeld en later als ik groot ben, én er dan degelijk-oud uitzie, trouw ik nog steeds alleen met papa. Pas op Salousletjes in Maspalomas, papa is van mij.

Soof: voor altijd witte wijn woensdag‘ gemist? Lees het hier!