De onthouding ging best wel goed. Voor een paar weken. Toen leek het ineens een goed idee om Luuk nog even op te zoeken. Als ik toch toevallig in Groningen ben… Nou, dat werd dus porno en m’n missie was mislukt. Dat onthouding (in eerste instantie) het beste bindmiddel is, blijkt maar weer. Hij bleek in plaats van soa’s gevoel en inhoud te hebben. Ik heb ‘m onderschat.

column-soof-ontbinding-mislukt-femfem

+1 op de bruiloft en a-charmante after sex talk

Vanaf dat moment ging het allemaal heel snel. We gingen om elkaar geven. Voor ik het wist stonden we als +1 bij elkaar op een bruiloft. Of trok hij tijdens een gezellige after sex talk ineens een haar uit mijn tepel. Of zaten we samen een hotdog te vreten bij de Ikea nadat we een vloerkleed voor bij zijn openhaard kochten. We rolden van het een in het ander. Maar ik weigerde het een relatie te noemen. Gewoon, principes en intuïtie, of zo. Ik zat niet te wachten op het moment dat hij een fles campagne ontkurkt en me vraagt of hij mij zijn vriendin mag noemen. Had ‘ie het maar gedaan, dan ging ik eens nadenken en was ik waarschijnlijk benauwd weggerend. Maar toen ik z’n familie ontmoette wist ik dat ik aan Luuk vast zat en we het stadium van klinkende glazen op je relatie, al(lang) waren gepasseerd.

Go with the flow

Voor mijn gevoel kon ik niet meer terug. Deze toestand maakte me bang. Luuk haalde daarmee niet bepaald het leukste in mij naar boven. En al helemaal niet mijn intuïtie. Ik miste de echte mij nog steeds. Of alweer. Ik vind mezelf gewoon leuker als niemand mijn humeur beperkt. Ik troostte mezelf met het idee dat ik deze keuzes niet op één dag hoefde te maken. Maar deze ‘go with the flow’ was echt een kutidee. Hallo, vrouwelijk instinct? Toch wist ik al die tijd diep van binnen beter: ik wilde helemaal geen bindmiddel! 

Beschamende vertoning

Ik zat echt met mezelf in de knoop. Dus raadpleegde ik mijn beste vriendin Bente. Een ontmoeting was nodig, dus snel geregeld. Wat bleek? Ze vond het de domste keuze die ik in al die jaren met haar heb gemaakt. Het was een beschamende vertoning. Wat voor mij zo intens belangrijk was, leek hem wel te intimideren, of niks te schelen. Hij maakte van deze gezamenlijke borrel meer een ruige (lees: drank en drugs) avond. Hij kneep nog net geen serveerster in d’r kont. Maar het dominante gedrag zorgde voor alles behalve dan goedkeuring van Bente. Met hem kon ik het kutgevoel niet delen. Dit is ‘het’ niet.

Vergissing bevestigd

Zo snel als het kwam, was het ook weer afgelopen. Ik vergiste me en Bente hielp me herinneren. En dat aan mezelf toegeven heeft behoorlijk wat frustratie gekost. Ik ervoer een aantal pieken maar de dalen kwamen vaker, inherent aan mijn overtuiging dat dit niet ging werken. Het koste maar één week om de boel te laten knallen. Ik merkte dat ik me in een jaar tijd niet zo rustig en vrij heb gevoeld. De echte mij is terug! Bente is gepromoveerd tot mijn strategisch beheerder in het leven. Voor als ik mijn eigen keuzes niet meer kan maken.  

Om niet warm of koud van te worden

Alles gebeurt met een reden. Toen ik een week na deze breuk met Luuk ineens All-Ex tijdens een feestje in Amsterdam tegen kwam, wist ik waarom Luuk in mijn leven is geweest. Ik werd niet warm of koud van Alex. Luuk was mijn rebound. Wel een leuke, op bepaalde momenten. Maar Amsterdam is leuker.

Van onthouding naar genot

Inmiddels zijn we een jaar verder (ADE is mijn nieuwe oud & nieuw) en ben ik blij dat alles waardoor ik zo aan mezelf twijfelde achter de rug is. Dus krijg maar de tering met je onthouding! Amsterdam heeft gewonnen, en daar moet ik flink gebruik van gaan maken. De wereld van genot verwelkomt Soof, nadat het me een jaar kostte naar m’n gevoel te luisteren.

De vorige #5 Soof: onthouding is het beste (bind)middel gemist? Lees hem hier!