Het was niet de bedoeling, maar het is nooit de bedoeling. Ik weet het, ik heb het nooit nodig. Ik heb er al genoeg, maar ik kan het gewoon niet. Die weerstand. Dat verlangen. Ik kan het gewoon niet aan me voorbij laten gaan.

Hippe muziek en felle lichtjes lachen me tegemoet

Dat moment dat je alleen je pinpas hebt gepakt om even snel boodschappen te doen. Dat moment dat je met een flinke pas richting de supermarkt loopt als een paar je blik vangt. Een paar. Dat is genoeg. Ik kijk om. Hippe muziek en felle lichtjes lachen me tegemoet. De ramen zijn beschilderd, de dozen staan in stapels langs de muur opgesteld en overal staat 70% korting in het rood.

Ik heb niets nodig. Ik zet een paar stappen door en loop langs de winkel. Of zal ik toch even? Misschien… Misschien hebben ze mijn maat nog? Misschien… Oke, heel even dan. Ik draai me om en loop de winkel in. Daar staan ze. Ik heb ze niet nodig. Ik weet het. Ik heb er al genoeg, maar deze zijn wel echt heel leuk. En, precies zoals deze heb ik nog niet. Ik bedoel, ik heb wel sneakers, maar niet deze. Ik heb wel Nikes, maar niet deze.
‘Mag ik deze even passen?’ Ik voel m’n wangen rood worden als de jongen mij de schoenen toeschuift.
‘Tuurlijk,’

schoenen-dat-dus-korting-femfem

Dit moet gewoon

Ik trek ze aan, loop naar de spiegel en lach. Dit is het. Deze zijn voor mij. Dit moet gewoon. Ik weet het, ik heb ze niet nodig, maar zulke als deze heb ik echt nog niet. ‘Ik neem ze,’ en trek m’n pinpas.
Dat dus, dat moment dat je ze eigenlijk echt niet nodig had…maar ja, precies. Dat dus…

Meer Dat dus? Dat vind je dus hier.