“Ik hoor je ademen, zou je daar even mee willen stoppen alsjeblieft?” Ik ben niet sadistisch, ik heb misofonie. Mijn naam is Tyisha en ik wil jullie graag iets meer vertellen over misofonie, een aandoening die nog door veel mensen niet begrepen wordt. Letterlijk vertaald betekent het: haat aan geluid. Menselijke geluiden om precies te zijn, te denken aan: ademhaling, gekuch, gesmak en ga zo maar door. Herkenbaar, hoor ik veel mensen zeggen. Maar dan denk ik: vind je het enkel irritant, of heb je last van huilbuien, woedeaanvallen, neiging tot isolatie en de neiging om mensen wat aan te doen bij het horen van die geluiden? Want dat is wat misofonie met je doet.
Een boze ik
Ik merkte dat ik vrijwel altijd geïrriteerd en boos was wanneer ik in gezelschap was met andere mensen. Vooral in een vertrouwde omgeving. Mijn familie had dus heel vaak met een boze ik te maken. Eerst vluchtte ik naar mijn kamer en sloeg met mijn vuist tegen de muur. Gevolg: ik kwam terug met een bloedende hand. Zelf had ik geen idee waarom ik altijd zo was, totdat ik per toeval een artikel tegenkwam van een meisje dat altijd kwaad werd wanneer zij andere mensen hoorde eten. Het was alsof ik mijn eigen verhaal aan het lezen was. Een tijdje terug zag ik voor het eerst dat er op televisie over werd gesproken. Simon Keizer, van Nick en Simon, vertelde dat hij hieraan leed en deed zijn uitgebreide verhaal tijdens RTL Late Night.
Mijn omgeving inlichten
Door mijn misofonie voelde ik me soms best eenzaam. Mijn omgeving had er nog nooit van gehoord en zei me dat ik me niet zo moest aanstellen. Vooral kerst is ieder jaar weer een ramp. Ik word al nerveus als ik denk aan alle knapperige versnaperingen die op tafel zullen worden gezet. Maar vorig jaar heb ik de stap gezet om mijn familie zo goed mogelijk in te lichten. Ik ben namelijk geen boos persoon, ik houd juist heel veel van hen. Het probleem is alleen dat ik prikkels verkeerd verwerk. In plaats van dat deze geluiden gefilterd worden in je hersenen, schieten die van mij juist in de aanval: boos, walging, woede of agressie.
“Ik ben geen boos persoon, ik houd heel veel van hen”
Zelf oplossingen zoeken
Mijn vrienden weten wat ik heb, ik maak geen geheim van mijn misofonie. Ze vragen niet meer wat er is wanneer ik soms geïrriteerd wegloop of hen soms boze blikken werp. Tegenwoordig staat de televisie aan wanneer ik samen met mijn moeder eet en zet mijn beste vriend een muziekje op als we aan tafel schuiven. Het doet me goed dat ik mezelf kan zijn. En al werkt het niet altijd, ik hoef niet meer in discussie te gaan wanneer ik plotseling wegloop tijdens het eten.
“Vooraan, weet je het zeker?”
De bioscoop roept vrijwel de meeste triggers op, toch ga ik regelmatig. Ook hier wordt er rekening met mij gehouden. Mijn goede vriend gaat met mij, mits ik een goede dag heb en niet moe of overprikkeld ben, standaard op de eerste rij zitten. Ik hoop dan altijd maar dat er geen andere mensen ook op de eerste rij gaan zitten. Ik wil naast mijn vriend niemand in mijn gezichtsveld kunnen zien. We worden telkens weer opnieuw gek aangekeken wanneer we aan het personeel van de bioscoop aangeven helemaal vooraan te willen zitten. “Vooraan, weet je het zeker? Er zijn nog genoeg plekken in het midden beschikbaar hoor”, zeggen ze altijd. “Ik weet het heel zeker,” zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht. Ik doe dit omdat ik dan enkel de geluiden hoor, maar niet zie wie het doet en wanneer iemand het gaat doen. Als ik namelijk zie dat iemand graait in een bak popcorn, zie ik precies het moment aankomen dat het in een mond verdwijnt en dat ik weer boos word. Vraag me dan niet waar de film precies over gaat, ik ben op dat moment enkel gefocust op wat er om me heen gebeurt.
“De bioscoop roept vrijwel de meeste triggers op, toch ga ik regelmatig”
Groepstherapie
Er wordt me vaak gevraagd of ik het niet even uit kan zetten, of ‘gewoon even ergens anders op kan focussen’. Dat kan zeker, hiervoor ga ik elke week naar het AMC en volg ik groepstherapie. Hier leer ik samen met andere misofonen te ontspannen en mijn focus te verleggen. Ik ben pas net begonnen en heb nog veel te leren, maar ik zie niet meer zo op tegen etentjes.
Lees ook:
