Alleen over de wereld reizen is iets moois en ook tastbaars. Toch laten veel vrouwen zich tegenhouden. Deze vrouwen maakten het waar en vertellen hun inspirerende verhaal over de solo reis die zij maakten.

Nikki van der Velden (36) besloot een aantal jaar na de dood van haar broer een bijzondere reis te maken. 6 maanden lang reisde ze alleen over de hele wereld en ontmoette ze een van haar grootste liefdes.

Vertel eens in het kort over de diverse reizen en ervaringen die je hebt meegemaakt. Welke van die reizen was het meest bijzonder?

“Het solo reizen begon met een aantal trips naar New York, waar ik heen ging voor inspiratie, nieuwe energie en om te fotograferen. De meest bijzondere en grootste reis ondernam ik in 2011: een half jaar van Dubai naar Shanghai, via diverse landen in Zuid-Oost Azië, Australië, Fiji, Californië (road trip van San Francisco naar LA), Las Vegas en laatste stop (wederom) New York. Na mijn reis heb ik nog drie kwart jaar in Sydney gewoond.”

“Hij wilde niet meer leven; ik koos er juist voor te leven en elke dag met volle teugen te genieten”

Wat was jouw motivatie om alleen zo’n grote wereldreis te maken?

“In een notendop: mijn oudere broer, die bijna 11 jaar ouder was dan ik, heeft op zijn 29ste ervoor gekozen een eind aan zijn leven te maken. Plotseling was ik enig kind. Mijn broer en ik hadden ondanks het verschil in leeftijd een hechte en hele bijzondere band. Toen ik zelf 29 was, besefte ik me dat ik dat jaar ouder zou worden dan mijn broer ooit is geweest, een rare gewaarwording. Ik ging hem overleven. Anders dan zijn verjaardag en sterfdag, die ook voor mijn ouders, vrienden en familie belangrijk zijn, had dit overlevingsmoment alleen voor mij veel waarde. Ik had uitgerekend op welke dag ik ouder zou worden dan mijn broer en besefte me dat ik dit moment niet wilde doorbrengen op een bureaustoel op kantoor, op een dag zoals alle anderen.

Vrij plotseling maar heel resoluut heb ik besloten mijn vaste baan op te zeggen en een maand later voor een half jaar alleen op reis te gaan, zodat ik hem in alle bewustzijn kon ‘overleven’. Ik voelde heel sterk dat ik exact het omgekeerde wilde doen dan wat hij deed op z’n 29^ste. Hij wilde niet meer leven; ik koos er juist voor te leven en elke dag met volle teugen te genieten en open te staan voor alle prachtige ervaringen die het leven mij zouden gaan brengen. En zo geschiedde: op mijn 29^e maakte ik een magisch mooie spirituele reis van zes maanden door Azië, Australië en Noord-Amerika.”

Wat een indrukwekkend verhaal. Je besloot resoluut om je baan op te zeggen. Waarom wilde je alleen op reis gaan?

“Het plan om alleen te reizen was niet iets wat ik al lang had. Die reisbehoefte die veel mensen hebben, was er eigenlijk nooit zo geweest. Totdat ik wist dat ik moest gaan en toen wilde (en ging) ik ook direct weg. Ik voelde ook heel sterk dat het een solo reis moest zijn, het was de reis van mij en mijn broer en van niemand anders. Nu ben ik sowieso wel solo ingesteld, ik houd erg van mensen om me heen maar voel me ook erg comfortabel in mijn eigen gezelschap.”

Welke route heb je tijdens deze bijzondere, grote reis afgelegd?

“Mijn eerste stop was in Dubai, bij vrienden die me vol liefde hebben ontvangen in hun huis. Dat was een hele relaxte start, want het was toch wel een spannend avontuur waar ik zo spontaan aan was begonnen. Hierna vloog ik naar Shanghai, toen door naar Vietnam, verder door Zuidoost-Azië, via Indonesië naar Australië en via Fiji naar Los Angeles, San Francisco, Las Vegas en New York.”

Hoe bereidde je je voor op deze lange reis?

“Het was allemaal wat ad hoc, dus ik heb me niet erg in detail voorbereid. In feite heb ik alleen het hoognodige geregeld van tevoren: visa, inentingen, een ticket en de eerste overnachtingen. En daarna heb ik het per locatie bekeken, ik had een globaal idee van wat ik wilde zien en doen, maar niets lag vast. En dat was ook precies de bedoeling: leven en genieten met de minuut.”

Hoe heb je deze reis kunnen bekostigen aangezien je zo plotseling bent vertrokken?

“Ik had spaargeld op de bank. De reis was een tamelijk spontaan plan dus ik heb er niet specifiek voor gespaard, gelukkig had ik een buffer. Ik overnachtte op basic plekken waarbij ik niet gaf om luxe als het op slapen aan kwam. Ik gaf m’n geld liever uit aan een bijzondere ervaring en een goed glas wijn in een mooie bar.”

Hoe lang ben je uiteindelijk weggeweest?

“De reis duurde zes maanden, tel je het wonen in Sydney erbij op, dan ben ik in totaal zo’n anderhalf jaar weg geweest.”

Je hebt echt een hele grote wereldreis gemaakt. Had je van tevoren een plan welke landen je aan zou doen en hoelang je overal zou blijven?

“Een globaal plan had ik, meer niet. Ik wilde sowieso naar Shanghai, via Zuidoost-Azië naar Bali, van daar naar Australië en ook naar de USA. Best veel in een half jaar, maar het is allemaal fantastisch gelopen zoals het is gelopen. Het motto: just go with the flow. Ik had dus wel al een aantal tickets geboekt van tevoren, een begin en eindpunt en wat tussenstops. Achteraf was dit niet eens nodig geweest, maar het gaf me wel houvast. En voor de rest was het: we zien wel waar het schip (of de trein, bus, vliegtuig of tuktuk) strandt! Elke dag voelde ik simpelweg aan wat mijn hart zei, en dat was wat ik ging doen.”

Hoe pakte je je tas/koffer in voor zo’n grote reis door verschillende landen met diverse weersomstandigheden?

“Ik had eigenlijk alleen maar rekening gehouden met mooi weer. In de eerste weken heb ik daarom al truien en een jas moeten kopen, want het bleek nog best koud, haha. Ach, de basics had ik bij me, je hebt in feite niet zoveel nodig als je reist. Onderweg was je en wat je echt tekort komt, dat koop je onderweg.”

“Maar toen we na het laatste weekend samen afscheid moesten nemen, besloten we dat we: waar we ook ter wereld moesten wonen, we dit samen zouden gaan doen.”

Kan je wat meer vertellen over wat er halverwege je reis gebeurde?

“Deze reis kreeg nog een staartje. Halverwege de reis in Sydney ontmoette ik een Australische man op een Nederlands feestje tijdens Koninginnedag. Het feestje bleek plaats te vinden in zijn lokale bar. Hij schrok behoorlijk van het Nederlandse feestje toen hij nietsvermoedend aankwam, maar ik heb hem vol overtuiging naar binnen gelokt. Die avond sprong de vonk over en gingen we daten. Ik bleef namelijk nog een maand in Sydney dus we hadden de tijd en dachten waarom ook niet. Maar toen we na het laatste weekend samen afscheid moesten nemen, besloten we dat we “waar we ook ter wereld moesten wonen, we dit samen zouden gaan doen”. We waren halsoverkop verliefd geworden, zodoende verhuisde ik twee maanden na thuiskomst van mijn reis (die ik wel heb afgemaakt zoals gepland) naar Sydney.”

“Ik ben zo’n ¾ jaar gebleven, maar wilde niet de rest van mijn leven in Sydney blijven wonen. Hij heeft geprobeerd een passende baan te vinden in Amsterdam, we hebben het jaren op afstand geprobeerd, maar het werkte niet. Een van ons zou moeten inleveren en dat wilden we niet. We gunnen elkaar – nog steeds – ons eigen leven, ook als dit betekent dat het niet samen komt. Inmiddels woont hij in New York en is er een punt geweest waarop ik twijfelde die kant op te verhuizen, maar dit heb ik niet gedaan. Het is goed zoals het is, het sprookje is na zo’n 5 jaar geëindigd vol liefde, maar niet samen. We koesteren en zijn gelukkig met de ervaring en de band die we voor altijd zullen hebben.”

Moest je er lang over nadenken om terug te gaan naar Sydney om bij je vriend te wonen?

“Ik hoefde hier geen seconde over na te denken, weet ik nog. Het maakte me op dat moment niet uit waar ter wereld ik heen moest, als we maar samen konden zijn. We waren intens en grenzeloos verliefd. Heerlijk naïef. Achteraf lach ik erom. Ik kwam in juli terug in Nederland en ben in oktober naar Sydney vertrokken, het is toch altijd weer even regelen. Huis verhuren in Nederland, spullen pakken, banen zoeken in Sydney etc. Bovendien werd ik in september dertig en dit moment heb ik toen groots aangegrepen om te vieren en afscheid te nemen. Mijn Australische vriend was hier overigens ook bij, hij is die zomer nog in Nederland geweest voordat ik zijn kant op ging.”

Heb je in Sydney een baan gehad?

“In Sydney heb ik er alles aan gedaan zo snel mogelijk werk te vinden en een bestaan op te bouwen. Dat was met een working holiday visum nog best lastig, aangezien je hier met name tijdelijke seizoen banen of bijbanen kunt krijgen, geen vaste banen in de media zoals ik voor mijn reis in Nederland had. We zijn toen zelfs een geregistreerd partnership aangegaan zodat ik officieel zijn ‘spouse’ werd en meer kansen had op werk. Uiteindelijk kon ik aan de slag als freelancer bij een reclamebureau en heb ik hierna gewerkt voor een e-commerce fashion start-up.”

Miste je je familie tijdens je reis en langere verblijf in Sydney? Heb je ooit halverwege gedacht om eerder terug te gaan naar NL?

“Tijdens mijn reis absoluut niet! Het was mijn reis, ik genoot van elke seconde, ik had het zó fijn. Bovendien zou ik weer terugkomen, dus er was geen noodzaak te missen. Toen ik eenmaal in Sydney woonde ging ik alles en iedereen wel missen. Maar dat had er meer mee te maken dat ik pas nadat ik naar de andere kant van de wereld was verhuisd, besefte dat ik een behoorlijk radicale beslissing had gemaakt. Ik dacht mijn vriend wel snel mee terug naar Amsterdam te kunnen nemen, maar we hadden het hier in feite nooit over gehad. Toen ik eenmaal daar woonde, bleek dat ik, om samen te kunnen zijn met hem, een compleet nieuw leven op zou moeten bouwen met nieuwe vrienden en zonder familie. Een nieuw leven in Australië en dat was niet waar mijn hart ‘ja’ tegen zei. Dat besef van de realiteit viel me zwaar. Het is uiteindelijk ook de reden geweest dat ik de moeilijke beslissing heb genomen om terug te gaan naar Nederland. Terug naar mijn eigen leven, zo voelde het toen.”

Wat was het meest inspirerende moment tijdens je reis?

“Zoals ik al zei was het voor mij een spirituele reis, aangezien ik hem voor mijn gevoel ondernam samen met mijn broer. Ik heb zijn aanwezigheid sterk gevoeld, heel speciaal en intens. Het was een verwerkingsproces. De periode na zijn dood was zwaar, mijn leven is jarenlang overschaduwd door zijn dood. Nu was het tijd hem los te laten en voor mezelf verder te gaan. Het meest bijzondere moment kwam tijdens een droom, terwijl ik met een voedselvergiftiging ziek in bed lag. In die droom is hij verschenen om me te vertellen dat het goed was, dat hij moest gaan, dat ik oud en sterk genoeg was om zonder hem verder te gaan. Het klinkt wellicht wat zweverig voor een buitenstaander, voor mij was dit moment zeer waardevol. Het heeft me gerustgesteld. Ik stelde me open voor de rest van de wereld, kroop uit mijn cocon en niet lang daarna ontmoette ik een van de grote de liefdes van mijn leven.”

“Ach, je moet overal maar een feestje van maken, het meeste wat je meemaakt is altijd weer op te lossen”

En wat was een grote fail tijdens je reis?

“Alles wat ‘mis’ ging, werd juist weer een avontuur. Zoals geen cash op zak hebben bij de grens van Cambodja en dus eigenlijk het land niet in kunnen. Maar vervolgens achterop een bijna uit elkaar vallend brommertje belanden met een gastje om kilometers naar een pin te crossen. Of die keer dat ik voor het eerst probeerde te surfen op Bali. Veel te overmoedig natuurlijk, waardoor ik drie kwartier later bij een arts zat om 9 hechtingen in mijn hoofd te laten zetten en me een week niet mocht verplaatsen, omdat ik elke dag terug moest komen om het verband te verversen. Ach, je moet overal maar een feestje van maken, het meeste wat je meemaakt is altijd weer op te lossen.”

Heb je ook momenten gehad waarop je je minder prettig voelde?

“Ik ben in een half jaar tijd slechts één keer goed ziek geworden, van streetfood in Yogyakarta dat een hele dag in de zon had gelegen. Pech. Verder heb ik één nare ervaring gehad in Jakarta, waar een mannelijke hotelmedewerker me een kamer liet zien en vervolgens de deur dicht liet vallen en ervoor bleef staan. Ik wist meteen dat ik niet veilig was. Ik heb hem na veel vriendelijk praten naar buiten kunnen bonjouren, maar het had ook anders kunnen aflopen besef ik me. Als vrouw alleen moet je toch altijd net wat alerter zijn.”

Heb je er vriendschappen aan over gehouden?

“Zeker, een hoop! Maar ook een hoop hele vluchtige, zoals dat gaat als je op reis bent. Je beleeft intense dagen en nachten samen, maar de dag erna ga je weer alleen verder. De meest bijzondere ontmoeting was uiteraard met de Australische man, waaruit een lang liefdesverhaal is ontstaan.”

Heb je nog tips voor vrouwen die alleen op reis willen gaan of in het buitenland willen gaan werken?

“Doe het! Als je weet dat je wilt: niet wachten, niet twijfelen. Nu is nu en de ervaring pakt niemand je ooit meer af. Spinvis heeft een mooie songtekst geschreven waar ik me persoonlijk erg in kan vinden. Hoe verder ik ben gegaan, hoe meer ik mijn basis in Amsterdam ben gaan koesteren.”

Reis ver, drink wijn, denk na,

lach hard, duik diep,

kom terug.

Vind jij Nikki’s verhaal ook zo inspirerend? Neem dan ook zeker een kijkje op haar website waar je doormiddel van een serie aan foto’s haar reis een beetje kunt ervaren en meemaken.

Heb je de vorige Girls over the world gemist? Lees hier het verhaal van Esther.