Drie fucking weken heb ik door hem verspild. Ik gaf mezelf drie weken om over hem heen te komen. In de eerste week heb ik met niemand een woord gewisseld. In de tweede week kon ik zonder te huilen Netflix opstarten en in de derde week had ik ergens wel zin om even van de bank af te komen. Ik zou na Alex intens en oppermachtig van alles gaan genieten! Meer dan drie weken zou hij me niet afnemen. Ik ga doen wat ik al jaren roep: verhuizen naar Amsterdam. Ik nam ontslag en ging alleen nog maar de dingen doen waar ik zin in had. Een memorabel moment, dat absoluut gevierd moet worden. So, we did.

Een vrijgezel die gaat pas slapen…

Het voelde als een vrijgezellenfeestje, maar dan zonder bruiloft. Wel inclusief de naakte man. Onder toeziend oog van mijn zorgzame vriendinnetjes, sloeg ik geen Gronings anuswatertje af. Van die vieze shotjes die rechtstreeks uit het riool komen, aangevuld met ‘het voelt als GHB’. Want ik voelde me intens dankbaar en gelukkig met mijn beschermende achterban. Ze grepen pas in toen ik de hele kroeg op Gronings anuswater zou trakteren. Of toen ik met een narcistische vent in discussie ging over ‘de vrouw achter de schede’, uiteraard met dubbele tong. Voor de rest lieten ze me lekker mijn gang gaan. Wat ik wél wist te weerstaan, en waar ik o zo trots op ben: mijn tedere, geile barman en oud-collega. Intimiteit in elke vorm en maat, die wij ooit deelden, gaat jaren terug: ‘lekker vertrouwd’.

1-0 voor Soof and still counting

Ook na deze nacht kroop hij als vaste procedure naast me in bed. En het kostte me absoluut veel moeite dit goddelijke stuk te weigeren, maar laten we gewoon eens knuffelen, ofzo. Met een lul waar mijn (extreem lange) achternaam zonder moeite op getatoeëerd kan worden, in lettertype 48, wist ik dat ik dit keer niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal gespiesd zou worden. Ik zou breken en misschien wel in huilen uitbarsten. Ondanks mijn beschonken toestand besef ik dat dit niet de manier is om sterker uit de shit te komen. Het is 1-0 voor Soof. En met deze afwijzing: still counting.

M’n buurvrouw zei het vroeger al: het hebben van de zaak, is het einde van het vermaak

Soof zweert bij onthouding

Het voelt als een innerlijke detox. M’n buurvrouw (een heerlijk oude vrijster) zei het vroeger al: het hebben van de zaak, is het einde van het vermaak. En gelijk heeft dat oude, lieve mens! Net voor ‘het hebben van de zaak’ (lees: seks) ga ik in het vervolg gewoon afdruipen. Puur voor een verlening van het vermaak.

Als echte Grunninger ben ik veel te nuchter voor een retraite. Maar zo kwetsbaar en zo de behoefte om sterk in mijn schoenen te staan, leg ik mezelf een volledige onthouding op. In ieder geval voor de komende maanden. Ik. Zweer. Mezelf. De. Komende. Tijd. Geen. Seks. Te. Hebben.

Levensles All-Ex

Op het moment dat ik dit roep, weet ik plots de levensles, die ik dankzij All-Ex (haha, vond hem zelf ook wel grappig, want nee, natuurlijk heet hij in het echt geen Alex) heb geleerd, feilloos te formuleren:

Met het lef om te gaan, zweer ik mezelf intens te gaan leven, al gaat dat ten koste van mijn lever.
Want ja, het genot moet op een andere wijze natuurlijk wel gecompenseerd worden. Innerlijke detox, bitches! Mijn vriendinnen lachen me vierkant uit, maar staan altijd achter me. Ook nu. We proosten op mijn liefdadigheidsprojectje – ikzelf.

Heb je de vorige #3 Soof gemist? Lees hem dan snel hier.