In de maanden van mijn liefdadigheidsprojectje (ikzelf), nam ik afscheid van mijn geliefde, maar te kleine, Groningen. Vrij onverschillig (want totale onthouding remember?) maar tegelijkertijd genoot ik intens. De energie om mijn leven om te gooien, bleef maar toenemen. Ik vond een nieuwe baan en een leuk appartement in Amsterdam. Ik viel in een warm bad en ik weet zeker dat het zo heeft moeten zijn. Het ging van een leien dakje. Op bepaalde fronten dan…
Mijn laatste week in Groningen werd ruig gevierd. Maar mijn eerste maand als Amsterdammer eigenlijk alles behalve. Als mijn vriendinnen uit Groningen vroegen hoe het voelde, zei ik overtuigd dat het fan-tas-tisch was. Maar als ik mijn hart liet spreken, wist ik niet zeker of dat wel echt zo was.
Met mijn hoofd, hart en het ‘down there’ nog in Groningen
Begrijp me niet verkeerd, Amsterdam is geweldig. Toen ik nog in Groningen woonde, bracht ik zeker drie weekenden per maand door in het bruisende Amsterdam. De feestjes zijn gewoon leuker. En ook op het gebied van carrière valt er meer te bereiken. Door dat laatste zijn mijn avondjes uit dus, sinds ik hier woon, wat ingekakt. Of is het zo dat ik met mijn hoofd, hart en ‘het down there’ nog half in Groningen woonde? Want o ja, Soofster zit stucked aan een vent.
Waar ik niet lang geleden nog zo extreem tegen serieuze shit was (en vóór totale onthouding), begint de scharrelderij serieuze vormen aan te nemen. Met jawel, een Grunninger. Net een week voordat ik naar Amsterdam verhuis, trap ik erin. Wat mij in godsnaam bezielt? Ik heb gééén idee! Waarom dit een blijvertje leek? Ik heb een idee!
Een soa voor elke genitale wrat
Ik ken Luuk via via, maar we kenden elkaar amper. Toen ik hem laatst bezopen (op de schaal van 1 tot bewusteloos: ik heb die avond voor de tweede keer in mijn leven gekotst van alcohol, de eerste keer was tijdens het drinken van het anuswater) in de kroeg tegen kwam, dacht hij dat ik er zo een was: een Euroknaller. Die hij zo lekker makkelijk en goedkoop weg kon werken. Hij vond het dan ook heel ‘normaal-amicaal’ om zichzelf bij mij thuis uit te nodigen toen ik laveloos de bar uit strompelde. “App me je adres, schatje.” Ik zei heel standvastig: ‘NEE’. En zonder er nog een seconde over nagedacht te hebben, kroop ik met een emmertje onder de warme dekens. Ik was oprecht niet geïnteresseerd! Het type man was mij meer dan bekend: elke genitale wrat heeft in zijn geval (uh, óp zijn geval) een eigen soa. Denk ik.
Onthouding, onthouding, onthouding…
Toen ik een paar dagen later ging stappen, kwam ik hem weer tegen. Onze gezelschappen hadden zich in elkaar vermengd en alsof iedereen het zo uitkiende, bleven Luuk en ik alleen over. Wat resulteerde in een lift naar huis. Ik weigerde seks maar hij kreeg me wel zover dat we samen hebben geslapen. En de rest van de dagen voor mijn verhuizing ook, trouwens.
Ik bleef mijn principes hanteren. Inmiddels werd het topsport om te #staytruetomyselfen. Het was alleen erg gezellig. En daardoor bouwden we een band op. Mijn kwetsbare kant zou dat eigenlijk niet kunnen handelen. Toen mijn verhuizing achter de rug was, zou ik het er ook maar bij laten zitten. Daar dacht hij toch echt anders over. Zal Amsterdam of hij mij weten te binden? Soof is still counting…
