#7 Dat dus : Valentijn is een commerciële bende

‘We doen niet aan Valentijn,’ zeg jij altijd. ‘Commerciële kutbende is het,’ Ik snap je punt. Zeker, maar toch blijft daar altijd nog het verlangen. Het verlangen naar gewoon, iets kleins. Vrouwen die zeggen dat ze het ook vreselijk vinden, ach die zijn er waarschijnlijk best, maar ik ben er dus niet zo een. Althans, ik zeg misschien wel ‘je hebt gelijk,’ maar stiekem hoop ik nog steeds op die roos. Of gewoon op een heel klein kaartje waar vier kleine woordjes op staan. Gewoon die bevestiging van die commerciële kut dag. Die dag, die eigenlijk helemaal niet zo kut hoeft te zijn. Als je single bent, juist dé dag om eens flink cheesy op date te gaan, uiteten met een speciaal samengesteld liefdesmenu, met allerlei stimulerende dingen; chocola, oesters. Dat soort dingen. Maar ook als je al gesetteld bent, toch stiekem het moment om even aan elkaar te laten weten dat je elkaar nog steeds leuk vindt enzo, of toch niet?

Ben ik dus de enige die daar zo over denkt? En dan toch… Die ochtend. Dat moment dat je ’s ochtends een klein ontbijtje voor me maakt, mét roos. Ik kijk je aan en glimlach. Mijn lijf wordt warm, ik voel m’n bloed stromen. ‘Commerciële kut bende,’

Je geeft me een kus. ‘Ik houd van je,’ Dat dus…Precies dat dus.

Meer dat dus? Hier dus.