Je probeert je te concentreren, maar je ziet je collega in je ooghoek continu met haar been bewegen, wat jou ontzettend afleidt. Waarom doen mensen dat toch?

Waarom?

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik één van deze (irritante) personen ben, want ook ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik zit te wiebelen. Mijn vader heeft me hier vaak op aangesproken, maar ik vind het gewoon een fijn gevoel. Nadat ik er gisteren opnieuw een opmerking over kreeg, bedacht ik me dat ik het eigenlijk wel interessant vond om te weten waarom ik (en velen met mij) dit nu eigenlijk doe. Er blijken verschillende oorzaken te zijn.

voet-wiebelen-femfem

Concentratie

Hoewel het voor sommigen kan zorgen voor ontzettend veel afleiding, kan het voor de persoon zelf dus heel erg ontspannend werken. Denk eens aan de personen die zich moeten concentreren en rondjes door de kamer gaan ijsberen. Bovendien hebben verschillende onderzoeken aangetoond dat de gebieden die cognitieve en motorische functies besturen, overlapt worden met de hersenen, waardoor personen zich dus gemakkelijker kunnen concentreren wanneer ze iets fysieks doen.

Nervositeit

Een andere oorzaak van het wiebelen van je benen of voeten, zou nervositeit kunnen zijn. Misschien heeft de persoon in kwestie over een half uur een belangrijke meeting en probeert degene door middel van het bewegen onbewust nerveuze energie kwijt te raken.

Rusteloosheid of verveling

Je kent vast wel iemand die nooit moe lijkt te zijn en vol energie lijkt te zitten. Deze personen zijn waarschijnlijk ook snel verveeld. Als reactie hierop gaan zij lichaamsdelen bewegen. Tegenwoordig is dit misschien minder het geval, aangezien we continu toegang hebben tot prikkels. Maar mochten deze prikkels wegvallen (lees: een lege telefoon of laptop) dan zou dit gecompenseerd kunnen worden door bepaalde lichaamsdelen te gaan wiebelen.

Nog een andere reden?

Nu ging ik gedurende de dag op het trillen van mijn voet letten. Zodra ik het in de gaten had (want 9 van de 10 keer heb ik het niet eens door) ging ik na of ik nerveus was, me moest concentreren of dat ik rusteloos of verveeld was. Nu kon ik me niet echt thuisbrengen in een van deze oorzaken, dus denk ik dat het ook gewoon een vorm van automatisme is. Het gebeurt vanzelf, ik heb het vaak niet eens door en ik vind het gewoon een fijn gevoel. Oké, en misschien had ik iets te veel koffie op.

Lees ook: Ongeduldig zijn is nergens voor nodig, maar toch is iedereen het