Anke, 28 jaar jong en werkloos, heeft al zeven maanden geen idee wat een wekker is, tenzij je de intro van haar favoriete serie meetelt. Waarom? Omdat haar baas haar eruit schopte, bewerend dat ze 'weinig inzet toonde'. Is dit voor haar een probleem? Not really. Maar voor haar familie wel.
Anke, die inmiddels de koningin van de bank was geworden, had haar draai gevonden in het heerlijke nietsdoen. Ze was als een piraat op een schat, maar dan met een afstandsbediening in plaats van een schatkist. "Ja, ik was zo'n radertje in het wiel, tot ik besefte dat het wiel me geen Netflix, geen pyjamadagen en zeker geen popcorn overdag gaf", vertelt Anke eerlijk.
Anke's baas, die vast vergeten was dat het leven ook plezierig moest zijn, gaf haar de bons omdat ze 'weinig inzet toonde'. "Inzet? Serieus, dat klinkt als een slechte slogan uit de jaren '90. Wie heeft inzet nodig als je een master bent in het overslaan van de intro van een serie?", lacht ze. Het missen van haar job doet ze niet, maar helaas denken haar ouders heel anders over deze situatie.
Om haar ouders tevreden te houden, de geldschieters van haar relaxte leven, doet Anke alsof ze elke ochtend haar cape van verantwoordelijkheid omdoet en haar weg vindt naar het 'kantoorgebouw der saaiheid'. "Ouders betalen je huur, maar willen dat je werkt."
De aankomende feestdagen hangen als een zwaard van Damocles boven Anke's hoofd. Terwijl iedereen zich verheugt op kerstkransjes en cadeautjes, voelt Anke de druk om haar leugen vol te houden. "De feestdagen komen eraan, en ik ben als een acteur zonder script. Mijn ouders denken dat ik op kantoor zit, maar ik zit hier op de bank mijn dagen te verslinden met Netflix-films."
Anke begint te beseffen dat haar leven op deze manier niet verder kan gaan. Tijdens de feestdagen zal ze meerdere dagen met haar familie doorbrengen, maar heeft ze niet de mogelijkheid om te blijven liegen. "Ik kan niet eeuwig doen alsof ik werk terwijl ik eigenlijk mijn vijfde ronde doe op Candy Crush. Het is als bluffen bij poker, maar dan zonder de pokerface."
Terwijl Anke zichzelf tegenkomt, beseft ze dat er misschien een moment van bezinning nodig is. "Ik bedoel, hoelang kan ik deze façade volhouden? Als mijn leven een serie was, zou het nu tijd zijn voor een plotwending."
De vraag luidt: hoe lang kan ze dit volhouden? Eén ding is zeker: Anke doet het leven op haar eigen manier, zelfs als dat betekent dat ze af en toe haar werkelijkheid een beetje moet aandikken. En de feestdagen? Tja, die gaan dit jaar een stuk interessanter worden in het huis van Anke, waar de kerstboom misschien wel net zo scheef staat als haar poging tot volwassenheid.
Wij zijn benieuwd, vind je dat Anke haar verhaal moet delen met haar ouders? Het lijkt er nu op dat ze dit niet gaat doen... Deel je waargebeurde verhaal met FEM FEM en vraag de lezers om advies.