De liefde. Ik heb het altijd maar een leeg woord gevonden. ‘L-i-e-f-d-e’. Eigenlijk is liefde niks. Het is een woord waar wij met zijn allen aan gewend zijn geraakt. Een gevoel dat we proberen te omschrijven met zes letters. En dat zelfde woord gebruiken we dan voor allerlei verschillende relaties met allerlei verschillende mensen. Dat doen we simpelweg omdat we dat zo gewend zijn. Het is ons geleerd, dat er zoiets bestaat als ‘de liefde’.

Liefde in bepaalde contexten

Natuurlijk weten we allemaal wat er met de liefde wordt bedoeld. We begrijpen elkaar wanneer we het hebben over liefde in bepaalde contexten. De liefde van je leven, de liefde met je beste vrienden en die liefde die je voelt voor je ouders of je huisdier. Allemaal gevoelens die we onder hetzelfde woordje gooien. Maar als we nadenken zijn deze gevoelens allemaal anders. Je voelt niet hetzelfde voor je kat als voor je partner maar desondanks geven we aan die emoties hetzelfde woord. Maar als dat echt allemaal hetzelfde zou zijn, zou dat ook inhouden dat we liefdesverdriet moeten hebben op het moment dat een van je ouders wegvalt. En natuurlijk lijkt zo’n proces op sommige vlakken heel veel op het proces dat je doorstaat wanneer je liefdesverdriet hebt. Maar, om het nu hetzelfde te noemen, lijkt me niet helemaal juist. Toch doen we dat bij de liefde wel.

Zonder dat je het door hebt

Nu lijkt het misschien alsof ik niet in de liefde geloof. Alsof ik niet weet wat het is om te voelen wat je voelt wanneer je de liefde van je leven hebt ontmoet. Maar dat is onzin. Die liefde kan zonder dat je het door hebt voor je neus staan en vervolgens je hele leven overnemen. Het kruipt in je gedachtegang zonder dat van te voren aan te kondigen. De liefde zorgt ervoor dat je eerste gedachtes in de ochtend opeens anders zijn dan dat deze altijd waren. En dat je laatste gedachtes van die dag vaak hetzelfde zijn als die in de ochtend. Het kan ervoor zorgen dat je niet meer als eerste aan jezelf denkt maar dat je als eerste denkt aan de ander. Dat je gaat leven voor jullie samen in plaats van voor jezelf. Maar de liefde kan er ook voor zorgen dat je op een ochtend wakker wordt en je jezelf afvraagt of diezelfde liefde wel is zoals je had gehoopt dat ze zou zijn.

Liefde is gevaarlijk

Want er wordt ons van ‘de liefde’ vaak een plaatje voorgehouden. Als we nog niet eens in de mogelijkheid zijn om over deze dingen na te denken kijken we al naar sprookjes waarin men de liefde vindt. En in deze tijd, waarin de liefde zogenaamd te swipen valt, lijkt het gras maar wat vaak groener aan de overkant. Waarbij je voor de één liefde kan voelen lijkt de liefde die een ander je belooft misschien wel volmaakter. Diezelfde liefde kan er vervolgens voor zorgen dat je hele leven weer omver wordt gegooid, je emoties de vrije loop gaan en je daardoor weer opstaat en gaat slapen met die zelfde, twijfelachtige, liefde in je hoofd. En dat is precies waar het gevaarlijk wordt.

De kunst van de liefde

Naar mijn mening gebruiken wij met zijn allen het woord liefde te vaak en te veel en beseffen we ons te weinig wat het echt inhoudt. De liefde is een woord waarin onze emoties worden gebundeld maar dat maakt het nog geen belofte. Zodra je het woord liefde op een bepaald gevoel hebt geplakt, wil dat niet zeggen dat de rest dan allemaal vanzelf gaat. De liefde is wat wij er zelf van maken. Wat voor jou de liefde is, hoeft dat voor mij helemaal niet te zijn. En dat is misschien wel de kunst: om te achterhalen wat die zes letters dan voor jou zijn en wat ze voor die ander betekenen.

de-liefde-femfem