Laten we nog een wijntje doen. Ik pak m’n spullen van het bureau en zet m’n zonnebril op. ‘Bye, tot morgen.’ Ik loop naar buiten en trek met een harde klap de deur achter me dicht. We lopen naar het plein. De zon lijkt nog even fel als vanmiddag en verwarmt onze schouders. Ik kijk over het terras.

Nog twee wijntjes alsjeblieft

‘Daar,’ ik wenk naar twee stoelen achterop het terras. Jij glimlacht. We lopen er snel naartoe en ploffen neer. Doe mij maar een wijntje. De jongen naast ons praat met driedubbele tong en glijdt van z’n stoel. Hij zakt neer op een knie en brengt met luid gesis en veel speeksel een serenade aan het meisje naast hem. Wij kijken elkaar aan. ‘Really?’ We giechelen, maar proberen het stil te houden. ‘Zou je dat willen?’ ‘Wat?’ ‘Dat de man van je dromen je een serenade brengt?’ Ik trek m’n wenkbrauw op en kijk je schuchter aan. ‘Grapje zeker?’ Ik neem een grote slok van m’n wijn en giet de laatste druppels er nog achteraan naar binnen. Ik steek m’n hand omhoog. ‘Nog twee wijntjes alsjeblieft?’ We kijken verder om ons heen. Een meisje met rode haren en een extreem laag uitgesneden top kauwt ordinair op haar kauwgom en speelt met een plukje van haar haar. Uit ergernis ga ik het zelfde zitten en beweeg ik mijn kaken wijd op elkaar. Jij lacht. We gieren. M’n buik begint te rommelen. Ik pak de menukaart. ‘Jij ook wat?’ Ik kijk op m’n klokje en we zitten hier inmiddels al 2 uur. Gezellig wel, maar misschien is eten na zo’n dimibo ook wel handig… ‘Een dubbele portie bitterballen en kaassoufflés graag. En doe er ook nog maar een rondje witte wijn bij…’

Dat dus…

wijntjes-dinsdagmiddag-borrel-femfem

Meer dat dus? Hier dus.