Bioscoop organiseert filmavond zonder eten voor mensen met misofonie

Smakkende mensen, krakende verpakkingen en geslurp door rietjes: mensen met misofonie worden hier he-le-maal gek van. Een theater heeft voor deze mensen a movie night georganiseerd waarbij eten en drinken verboden is. Ideaal, of niet dan?

Voor de mensen die hier nog nooit iets over gehoord hebben, wij leggen je kort uit wat misofonie is. Misofonie is een neurologische aandoening en betekent letterlijk 'haat tegen geluid'. Bepaalde geluiden wekken dan extreme gevoelens van walging of woede op, meestal door mensen geproduceerde geluiden. Vaak betreft het mond- en keelgeluiden als smakken, slikken, ademhalen en kuchen. Dingen die iedereen moet doen, maar mensen met Misofonie kunnen hier totaal niet tegen.

Naar schatting heeft zo'n half procent van de mensen in ons land er last van, al ligt dat percentage waarschijnlijk hoger. De aandoening kan een grote impact op je sociale leven hebben, omdat je triggers zoveel mogelijk wil vermijden. Dat kan negatieve gevolgen hebben voor je relaties, school, werk of mentale welzijn. Daar balen mensen met deze aandoening natuurlijk heel erg van.

Afgelopen maandag was de dag van misofonie en dit jaar werd daarmee aandacht gevraagd voor het feit dat mensen met deze aandoening niet naar de bioscoop kunnen gaan. Theater Castellum in Alphen aan den Rijn, organiseerde daarom in samenwerking met Vereniging Misofonie NL een 'triggerarme' bioscoopavond. De bar bleef dicht en zelfs snacks en drankjes meenemen, was voor die avond verboden.

Het is natuurlijk een heel mooi idee en een hele goede samenwerking, maar eten en drinken verbieden is niet voor iedereen met misofonie voldoende om een uitje naar de bios te kunnen maken. Sommige mensen kunnen namelijk ook niet tegen het geluid van sniffen, keel schrapen of gewiebel. Gelukkig waren genoeg mensen met misofonie blij met deze filmavond. "Het was heel stil, op wat gelach na", vertelt Nadeche tegen het AD. "Ik ben een paar maanden geleden nog naar de bioscoop geweest, maar toen zat ik gespannen te wachten op mogelijke geluiden die me zouden triggeren. Nu kon ik me echt op het verhaal focussen."