Is hitfilm 'Babygirl' een feministisch statement of juist niet?
De nieuwe film van Halina Reijn, Babygirl, werd vooraf neergezet als een feministische film. De film kreeg veel lof over een grensverleggende kijk op vrouwelijkheid, seksualiteit en zelfbeschikking. Er waren dan ook hoge verwachtingen bij de film. Dat taboes doorbroken zouden gaan worden en dat er krachtige statements gemaakt zouden gaan worden. Toch blijft er na het zien van de film een heel ander gevoel hangen.
Waar gaat Babygirl over?
Babygirl draait om hoofdpersonage Romy, een succesvolle zakenvrouw die alles heeft wat ze kan wensen: een goedbetaalde baan, een gezin en een comfortabel leven. Maar onder dat perfecte plaatje, zit eigenlijk een vrouw die worstelt met een gevoel van leegte en verlangens die nog niet vervuld zijn. Uiteindelijk gaat Romy op zoek naar spanning en vervulling buiten haar eigen huwelijk om. Zo raakt ze verwikkeld in een geheime relatie met een veel jongere man, een stagiair in haar bedrijf.
Deze relatie, die draait om macht, overgave en veel vuurwerk in de slaapkamer, is hét verhaal van deze film. Door deze verhaallijn komen onderwerpen als verlangen, autonomie en keuzes maken aan het licht. Toch blijft de film lange tijd vaag en geeft het weinig achtergrondverhaal of diepgang. Persoonlijke trauma's en beweegredenen zijn voor veel kijkers onduidelijk.
Een feministisch statement of juist niet?
De verwachting was dus dat de film een feministische verhaal zou gaan vertellen. De film zou laten zien dat Romy haar keuzes autonoom zou nemen. Dat het haar bevrijding zou opleveren. De geheime relatie met de stagiair had moeten staan voor haar zelfbeschikking. Toch komt dat in de praktijk niet helemaal lekker uit de verf. Het voelt eerder als een herhaling van de vele clichéfilms die we al gezien hebben.
De relatie met haar gezin komt maar weinig naar voren in de film. Er is haast geen ruimte voor persoonlijke groei of innerlijke kracht van hoofdpersonage Romy. Ze wordt juist neergezet als een afstandelijke vrouw, die haar emoties blokkeert. Niet hét beeld dat we hadden van haar voor we de film bekeken.
De belofte die de film niet waarmaakt
Babygirl had krachtig kunnen zijn dankzij het diepgaande verhaal. Een vrouw die haar eigen verlangens op nummer één zet en vecht voor haar autonomie, zien we helaas minder terug dan we verwacht hadden. In plaats daarvan zien we veel dingen die elkaar tegenspreken.
In plaats van een nieuw perspectief te bieden op vrouwelijkheid en seksualiteit, zien we eigenlijk een oud beeld dat we altijd al zien in films. De keuzes die Romy maakt in de film worden helemaal niet uitgediept en de boodschap die de film overbrengt is meer gericht op uiterlijk vertoon en oppervlakkige idealen, dan op echte emancipatie.
Babygirl is dus niet echt de grensverleggende film die het had kunnen zijn. Als je op zoek bent naar een film met echte diepgang en krachtige vrouwelijke personages, voldoet deze film waarschijnlijk niet aan je verwachtingen.
