Netflix-serie 'Adolescence' is meer dan alleen een spannende dramaserie over een heftige gebeurtenis op een middelbare school. Sinds de release heeft de serie al veel losgemaakt bij kijkers – en dan vooral onder ouders van tienerzoenen. Dat wat zich afspeelt in de serie, is namelijk best wel confronterend. Wat betekent dit voor ouders, leerkrachten en de samenleving? En hoe kunnen we leren van deze verhalen?
De Netflix-serie 'Adolescence' is een groot succes. Het acteerwerk is sterk en de verhaallijn maakt impact. Maar, dat is niet alles. De serie heeft namelijk een gevoelige snaar geraakt bij veel ouders van tienerzonen. De serie vertelt namelijk het verhaal over een tienerjongen die verantwoordelijk is voor een heftige daad. En dat komt binnen, omdat het herkenbaar is. Niet per se, omdat iedereen in zo'n situatie zit. Wél omdat de signalen die eraan vooraf gaan, duidelijk zijn. Ouders herkennen hun eigen kind het hoofdpersonage, Jamie.
Eén van de thema's die 'Adolescence' aansnijdt, is de invloed van de "manosphere" op jonge jongens. Figuren als Andrew Tate maken uitspraken, die grote impact hebben op jonge jongens. Deze komen vaak voor op TikTok of in gamechats. Jongeren weten vaak niet een waar dit soort uitspraken vandaan komen, maar blijven ze wel uitspreken. Gewoon omdat ze denken dat ze er op die manier bij horen of omdat ze indruk willen maken op leeftijdsgenoten. Dat maakt het extra gevaarlijk, omdat schadelijke ideeën over mannelijkheid en vrouwen op die manier ongemerkt kunnen verspreiden – en dat al op jonge leeftijd.
Zowel docenten als ouders merken het overal. Jongens proberen steeds vaker onrealistische idealen na te volgen. Zoals bijvoorbeeld sterker of aantrekkelijk zijn. Ze zijn daardoor constant op zoek naar bevestiging en status. Daardoor laten ze zich ook makkelijk beïnvloeden. En ja, dat gebeurt echt vaker dan we denken. Overigens is het normaal dat jongens op zoek gaan naar hun identiteit, want dat hoort nou eenmaal bij de leeftijd. Maar de wereld die hen continue prikkelt, speelt daarin een belangrijke factor. Misschien wel dé factor is allesbehalve positief is, blijkt uit de serie.
Natuurlijk ligt een groot deel van het probleem bij wat jongeren online allemaal zien, maar daar blijft het niet bij. Er is namelijk ook gebrek aan begeleiding als het gaat om de dingen die ze online zien en doen. Als ouders is het eigelijk gewoon te gemakkelijk om er vanuit te gaan dat je kind wel beter weet. Er is meer voor nodig om jonge jongens goede bedoelingen bij te brengen. Daar zijn actieve gesprekken en het stellen van grenzen bij nodig.
Als samenleving moeten we goed nadenken over hoe we kinderen begeleiden in het digitale tijdperk. En dat laat de serie Adolescence maar al te goed zien. Al langer is het te merken: jongeren groeien op in een wereld voor fake news en tegenstrijdige boodschappen. Het is aan ons om ze daar in te begeleiden, voordat we ze loslaten.