Almara (29): "Ik hou van mijn vriend maar ik mis het single leven enorm"

De 29-jarige Almara is gelukkig met haar partner, maar loopt toch tegen een probleem aan: ze mist haar leven toen ze nog single was. Ze houdt nu eenmaal van de voordelen van het single zijn. Ze doet haar hele verhaal aan de redactie van FEM FEM.

De 29-jarige Almara is de afgelopen jaren eindelijk gelukkig met haar partner. Dat ging volgens haar zeker niet van harte. Ze heeft flink wat jaren gezocht naar de ware, en het wilde voor langere tijd niet lukken. "De hopeloze romanticus in mij wilde zó graag een partner vinden, maar mijn hoofd stond voor langere tijd juist vaak naar random bedavontuurtjes met leuke mannen", legt ze uit.

Hoewel Amara dus graag de echte liefde had gevonden, deed ze daarvoor ook weer niet haar keiharde best. Het leventje als single beviel haar ook meer dan prima. "Ik schaam me ook niet voor m'n wilde tijdperk", vertelt ze lachend.

Toch wist ze uiteindelijk drie jaar geleden een leuke gast aan de haak te slaan. Via een datingapp kwam ze in aanraking met een man, en de klik was er vrijwel meteen. Eerst hebben de twee lang met elkaar geappt. Daarna volgden een aantal dates en vervolgens bleek de vonk echt overgeslagen. Eindelijk had Almara gevonden waar ze al die jaren naar gezocht heeft.

"In het begin kon ik mijn geluk echt niet op. We waren meteen vanaf het begin dikke mik", vertelt ze trots. Inmiddels houdt ze nog steeds net zoveel van haar partner, maar in haar hoofd denkt ze soms mee weemoed terug aan de tijd dat ze nog single was.

"Voordat ik uitleg waarom ik het single zijn mis, wil ik toch eerst iets duidelijk gezegd hebben. Mijn gevoel heeft niets te maken met de liefde die ik heb voor mijn partner", verduidelijkt ze. De activiteiten in de slaapkamer zijn nog steeds geweldig en ze houdt zielsveel van haar vriend om wie hij is. Ze mist zéker niet één van haar oude scharrel en ze moet er ook zeker niet aan denken om met iemand anders in bed te duiken.

Toch moet ze wel langzaam wennen aan haar nieuwe leven. Die nachtjes met scharrels waren namelijk voor een lange tijd deel van haar identiteit. Ze moet nu, naar eigen zeggen, op zoek naar een manier om die kant én deze kan van nu te combineren.

"Ik vond het soms gewoon heerlijk om niet te weten waar ik aan het einde van de avond zou belanden na een avondje uit", legt ze uit. "Ik realiseer me nu dat het gevoel van opgewondenheid hetgeen is waar mijn lichaam zo goed op gaat. Het is een eigenlijk een soort adrenaline rush waar ik heel goed op ga."

Almara zit dus af en toe in tweestrijd met zichzelf. Ze houdt van haar partner en is gelukkiger dan ooit, maar tegelijkertijd mist ze de kant van haar die ze vroeger kon zijn. Toch is ze na lang nadenken tot de conclusie gekomen dat ze beide kan zijn. "Ik heb geaccepteerd dat mijn verleden mij heeft gemaakt tot de persoon die ik nu ben", legt ze uit. "Ik zou nooit de partner zijn die ik nu ben zonder dat wat ik heb meegemaakt in het verleden", concludeert ze zelf.