Dianne (39): "Ik doneerde mijn baarmoeder aan een vreemde en nu zijn we vriendinnen"
Op een ochtend, zo'n vijf jaar geleden, ontdekte de 39-jarige Dianne dat je je baarmoeder kunt doneren aan een andere vrouw. Het kwam onder haar aandacht door een bijzonder verhaal op televisie. Dianne was meteen geraakt en besloot zich te verdiepen in de procedure. Uiteindelijk heeft ze besloten haar baarmoeder te doneren aan een vreemde – en daar heeft ze zelfs een vriendschap aan overgehouden.
Baarmoedertransplantatie
Dianne besloot zich meer in te lezen in het onderwerp en zocht vervolgens alles op wat ze kon vinden over baarmoedertransplantaties. Ze las over de eerste succesvolle transplantatie in Zweden in 2013 én over hoe de procedure inmiddels steeds vaker wordt uitgevoerd. Ze ontdekte dat vrouwen die door kanker hun baarmoeder waren verloren of die geboren waren zonder baarmoeder door deze techniek nu alsnog een kans hebben om een kindje te dragen.
Dianne twijfelde eigenlijk niet. Toen ze zag dat het ziekenhuis bij haar in de buurt meedeed aan een transplantatieprogramma, wist ze het meteen zeker. Ze wil ook haar baarmoeder doneren aan een vrouw die er geen heeft, maar wel dolgraag één zou willen hebben. Dianne heeft samen met haar man al twee iets oudere kinderen, en heeft daarom geen kinderwens meer voor in de toekomst.
Toen Dianne haar man vertelde over haar besluit, was hij eerst even verbaasd. Het kwam natuurlijk toch een beetje onverwacht. Toch steunde hij haar volledig. Ze meldde zich aan en doorliep een intensieve screeningprocedure van een paar maanden. Artsen, psychologen en specialisten moesten bepalen of Dianne zowel fysiek als mentaal klaar was voor deze ingreep. De risico's logen er ook niet om. Zo is er een kans op complicaties aan de blaas of darmen én moest ze accepteren dat ze nooit zou weten bij wie haar baarmoeder terecht zou komen.
De operatie en de ontmoeting
Een aantal maanden later kreeg Dianne het telefoontje: er was een match gevonden. De operatie werd gepland voor een aantal weken later. In de dagen ervoor dacht ze constant aan de vrouw die haar baarmoeder zou ontvangen. Zou zij net zo gespannen zijn als zij?
Na een succesvolle transplantatie volgde eerst een zware herstelperiode. Hoewel Dianne er fysiek best wel last van had, was ze toch alleen met haar gedachte bij de vrouw die haar baarmoeder had gekregen. Ze vroeg zich af of het was gelukt en of de vrouw met haar baarmoeder nu de kans zou hebben om moeder te worden.
Een jaar later kreeg Dianne eindelijk het verlossende antwoord: haar baarmoeder had een nieuw leven geschonken. Met behulp van sociale werkers kwam Dianne in contact met de vrouw die haar baarmoeder had gekregen. Ze kregen de kans om anonieme berichten uit te wisselen met elkaar. Toch maakte de vrouw zich uiteindelijk bekend. Chelsea, een jonge vrouw die op haar vijftiende had ontdekt dat ze zonder baarmoeder was geboren, had de baarmoeder van Dianne overgenomen.
Dianne was meteen ontroerd door het verhaal van Chelsea. De twee vrouwen begonnen te mailen met elkaar. Het contact heen en weer voelde goed, dus de twee begonnen ook met elkaar te bellen. Uiteindelijk nodigde Chelsea Dianne uit om bij haar langs te komen.
Een band voor altijd
Ongeveer anderhalf jaar na de transplantatie ontmoetten de twee elkaar voor het eerst. Toen Dianne Chelsea zag, zwanger én helemaal happy, konden ze niet anders dan elkaar meteen in de armen vallen. Enkele maanden later werd Chelsea's zoon geboren. Dianne mocht hem in de kraamtijd al ontmoeten en besefte meteen hoe bijzonder deze situatie eigenlijk is.
De band tussen Dianne en Chelsea is sindsdien alleen maar sterker geworden. Ze spreken elkaar wekelijks en bezoeken elkaar het liefst zo vaak mogelijk. Ruim een jaar later kreeg Chelsea haar tweede zoon. De kinderen van beide vrouwen groeien nu op als een soort familie. Ze zijn verbonden door een unieke situatie: ze zijn in dezelfde baarmoeder gegroeid, maar wel in twee verschillende krachtige lichamen.
Wat begon als een toch wel spontane maar moedige beslissing, heeft nu geleid tot een levenslange vriendschap. Dianne is dankbaar dat de wetenschap dit mogelijk heeft gemaakt voor Chelsea. Daarnaast is ze blij dat deze vrouw, die ooit een onbekende voor haar was, nu een onmisbare vriendin is.
