ivf behandeling mislukt

Nina (33) en Elin (30): "Door een fout tijdens ons IVF-traject droegen we elkaars baby"

Love & Life28 jan , 19:00 doorRedactie

Zwanger worden via een IVF-traject is vaak al een intens proces vol hoop, spanning en onzekerheid. Maar voor Nina en Elin, die beiden samen met hun partners in hetzelfde ziekenhuis onder behandeling waren, liep hun droom om moeder te worden toch volledig anders dan gepland. Door een fout tijdens de behandeling droegen ze elkaars bevruchte eicellen. Pas na maanden kwamen ze erachter dat er iets niet klopte. Dit is hun verhaal.

De start van hun IVF-traject

Nina en Elin kenden elkaar niet toen ze beiden begonnen aan hun IVF-traject in hetzelfde ziekenhuis. Beiden hadden te maken met vruchtbaarheidsproblemen en zagen dit als hun laatste kans op een kindje. "Je geeft je volledige vertrouwen aan het ziekenhuis en het medische team", vertelt Nina. "We hadden nooit kunnen bedenken dat er iets niet goed zou gaan."

Het traject verliep in eerste instantie soepel. Bij zowel Nina als Elin werden bevruchte eicellen teruggeplaatst, en allebei kregen ze het nieuws waar ze zo lang op hadden gewacht: ze waren zwanger. "We waren dolgelukkig", zegt Elin. "Het voelde alsof alles eindelijk op zijn plek viel."

Het moment dat alles veranderde

Tijdens een controle-echo bij 20 weken kreeg Elin een opmerking die haar leven op zijn kop zette. "De arts zei dat het kindje er qua kenmerken anders uitzag dan je zou verwachten op basis van mijn en mijn partner's uiterlijk. Ze bedoelde het vast goed, maar die opmerking bleef in mijn hoofd hangen." Nina kreeg dezelfde opmerkingen tijdens haar echo’s, maar schoof het aanvankelijk op de zenuwen die horen bij een eerste zwangerschap.

Toen bij beide vrouwen een standaard bloedtest werd gedaan, kwamen de eerste alarmbellen af. Het DNA van de baby's kwam niet overeen met dat van hun partners. "Ik dacht dat het een vergissing was", zegt Nina. "Maar al snel bleek dat er iets veel ernstigers aan de hand was."

Er was een fout gemaakt

Na weken van onderzoek kwam het ziekenhuis met een onthutsende verklaring: er was tijdens het IVF-proces een fout gemaakt. De bevruchte eicellen van Nina waren per ongeluk bij Elin geplaatst, en andersom. "Ik was in shock", vertelt Elin. "Je denkt dat je je eigen kindje draagt, maar ineens blijkt het baby'tje in je buik niet van jou te zijn."

Ook Nina voelde zich verscheurd. "Aan de ene kant was ik dolblij dat ik zwanger was, maar tegelijkertijd voelde het alsof ik aan iemand anders' baby gehecht raakte."

De maanden daarna: chaos en emotie

De periode na de ontdekking was voor beide vrouwen een emotionele achtbaan. "Je hebt zoveel liefde voor het kindje dat in je groeit", zegt Elin, "maar je weet dat je het uiteindelijk moet afstaan. Dat is hartverscheurend." De vrouwen besloten om contact met elkaar te zoeken en vonden steun in elkaars ervaringen. "We hebben avonden samen doorgebracht, huilend en pratend. Het voelde alsof niemand anders begreep wat we doormaakten," deelt Nina.

Het ziekenhuis bood hun excuses aan en begeleidde hen zo goed mogelijk, maar voor Nina en Elin voelde het alsof ze aan hun lot werden overgelaten. "Je staat voor onmogelijke keuzes", vertelt Elin. "Moet je afstand houden van het kindje in je buik? Of bouw je juist een band op, wetende dat je het straks overdraagt?"

Een bijzondere, maar pijnlijke oplossing

Uiteindelijk bevielen beide vrouwen vlak na elkaar. De baby's werden direct na de geboorte 'geruild' en teruggebracht naar hun biologische ouders. "Dat moment was het zwaarste wat ik ooit heb meegemaakt", zegt Nina. "Ik hield mijn eigen kindje voor het eerst vast, maar tegelijkertijd moest ik afscheid nemen van het kindje dat ik negen maanden lang had gevoeld."

Voor Elin was het net zo emotioneel. "Het voelde alsof mijn hart in tweeën werd gescheurd. Maar toen ik mijn eigen baby eindelijk vasthield, wist ik dat alles goed zou komen."

Hoe gaat het nu met ze?

Twee jaar later hebben Nina en Elin nog steeds contact. "Het is een gekke band die we delen", vertelt Nina. "Onze levens zijn door deze fout voor altijd met elkaar verbonden." De kinderen, beide inmiddels peuters, groeien op in liefdevolle gezinnen. "We vertellen ze later hoe bijzonder hun verhaal is", zegt Elin. "Want hoewel het een nachtmerrie leek, hebben we er uiteindelijk iets moois van gemaakt."

Beide vrouwen hebben inmiddels een klacht ingediend tegen het ziekenhuis. "Het is belangrijk dat dit nooit meer gebeurt," zegt Nina. "Want hoe bijzonder onze band nu ook is, we hadden dit niemand anders gegund."

*De namen in dit artikel zijn gefingeerd.

Wil je ook een waargebeurd verhaal met ons delen? Dat kan (anoniem) via [email protected]