Sommige van ons dromen van een carrière aan de Zuidas, anderen dromen een leven in de natuur, zonder te werken. Onder die laatste viel ook de Nederlandse Miriam Lancewood. De inmiddels 33 jarige vrouw heeft van deze droom werkelijkheid gemaakt: zij leeft inmiddels al 6 jaar in Nieuw-Zeeland, zonder te werken. Afgelopen week was Miriam terug in Nederland en Metro sprak met haar over haar denkwijze. En eigenlijk kunnen wij daar best wel wat van leren.

Backpacken als levensstijl

Miriam en haar man Peter leven al 6 jaar uit een rugzak. Ze trekken van plek naar plek door de natuur van Nieuw-Zeeland en slapen elke nacht samen in een tentje. Het mooie aan deze manier van leven is voor Miriam het feit dat ze zo dicht bij de ‘echte wereld’ staat. In de natuur is alles zoals de wereld het zelf heeft gemaakt en niet zoals de mens het wilde. Het stel verveelt zich eigenlijk nooit, wanneer ze even niets te doen hebben lezen ze filosofische boeken, andere dagen wandelen ze of schaken ze. Daarnaast houdt Miriam zich bezig met jagen en het maken van kleding. Deze kleding bestaat dan ook uit de huiden van dieren.

Een andere manier van leven

Voor Miriam is dit de ultieme manier van leven. Ze geeft niets om spullen en ze snapt dan ook niet dat men zou werken voor bezittingen die je eigenlijk niet nodig hebt. Daarnaast vindt ze het heerlijk om zonder de tijd te leven: dat is iets wat we onszelf hebben opgelegd. “Wanneer je geen plannen maakt en je jezelf overgeeft aan de toekomst dan is er ruimte voor spontane ontmoetingen en voor avontuur.” Wil je meer weten van de denkwijze van Miriam? Onlangs verscheen haar boek ‘Mijn leven in de wildernis’.

Hoe het leven van Miriam er nu uitziet? Zo:

miriam-reizen-femfem miriam-wildenris miriam-wildernis miriam-wildernis-femfem

Natuurlijk willen we jullie door het delen van dit artikel niet allemaal aansporen om ook jullie spullen te pakken en in de natuur te gaan leven. Wat we wel willen meegeven is dat het lang niet allemaal gaat om materie. Ook zonder een hoop spullen valt er heel goed te leven en misschien leren we dan wel meer te genieten van de kleine dingen dan wanneer we zoveel bezig zijn met geld en tijd.