Iedere vrouw kent het vast wel, de opmerkingen die je op straat naar je hoofd gegooid krijgt door mannen. Jammer genoeg wordt het nog vaak onderschat hoe vervelend en intimiderend het kan zijn. Het lastige is dat je soms gewoonweg niet weet waar de grens ligt tussen irritant of intimiderend. Wat kan wel en wat niet?
Laatst was ik een podcast (van Damn, Honey) aan het luisteren over catcalling en toen kwam de feminist in me toch weer even naar boven om er een artikel over te schrijven en het onderwerp te bespreken. Ik kan er eigenlijk een heel boek over schrijven, omdat er zoveel dingen meespelen en het veel meer is dan gewoon een vrouw ‘complimenteren’.
‘Hey pssst meisje, kom is hier’
Worden nagefloten, gevolgd, in het nauw gedreven, uitgescholden, nageroepen, nagesist, gevolgd of het krijgen van seksuele gebaren hoort allemaal bij catcalling. Het is ons allemaal weleens overkomen en iedereen reageert er ook weer anders op. Zo zijn ook de meningen erover verdeeld. ‘Wat is er erg aan, ze geven toch gewoon een compliment?’, of ‘Stel je niet zo aan, ze bedoelen het goed’, ‘Ze gaan je echt niet bespringen ofzo’. Daarom wil ik vandaag belichten waarom het níet oké is.
Er zijn grenzen
Cat calling of straatintimidatie is niet oké. Er zit namelijk en dunne lijn tussen een irritante opmerking en seksistisch of denigrerend commentaar. Elke vorm van catcalling is een vorm van seksisme, omdat het laat zien dat de man dominant is en alles mag zeggen over een vrouw. Het is al helemaal niet oké als een vrouw zich er ongemakkelijk en onveilig bij voelt. Het is nu niet zo dat mannen geen enkele opmerking meer mogen maken. Maar er is een verschil tussen vriendelijk ‘Hallo’ zeggen of uitdagend ‘Hállóoooo’, terwijl je een volledige bodycheck krijgt. Het ligt daarom ook echt aan de situatie, lichaamstaal, gezichtsuitdrukking en de toon waarop het gezegd wordt.
Vermijden van situaties
Deze situatie kennen we ook allemaal. Je loopt of fietst alleen (overdag of ’s avonds) over straat en je ziet een groep jongens staan. Je wilt er absoluut niet langs omdat je al weet dat de kans enorm groot is dat je een opmerking naar je hood gegooid krijgt. Of je loopt erlangs met je hart in je keel óf je zoekt een andere route en loopt of fietst helemaal om. Je weet dat er waarschijnlijk niks zal gebeuren, maar toch voel je die angst en komt de gedachte bij je op om misschien toch beter een andere weg te nemen. Ook met kleding is dit zo: je kan beter niet te bloot gaan, want dan ben je te uitdagend en lok je het misschien uit. Het is toch belachelijk dat je als vrouw zijnde verantwoordelijk wordt gehouden voor andermans gedrag of reactie en dat we altijd rekening moeten houden met hoe we veilig thuis komen?
Opmerkingen blijven hangen
Mensen, en voornamelijk de catcallers zelf, realiseren zich soms niet dat de opmerkingen en situaties die zich voordoen onder straatintimidatie nog heel lang kunnen blijven hangen bij een meisje of vrouw. Het maakt heel veel indruk en het vervelende is dat je geen flauw idee hebt wat de intentie achter de opmerkingen is. Een man kan het goed bedoelen, maar je weet niet zeker of je écht veilig bent. Is het gewoon een ‘grapje’? Kan hij boos worden? Zou hij meelopen naar mijn voordeur? Je weet gewoon niet hoe ver het kan gaan.
Kunnen er dan geen complimenten meer gegeven worden aan een vreemde?
Het gaat niet om ‘gewoon’ een complimentje en dat is wat veel mensen vergeten. Zelfs als het wél om gewoon een complimentje gaat en een man krijgt die afwijzing, wat maakt dat dan uit? Want dat is dan de risico van het vak. Het zit namelijk zo: een man besluit dat hij het nodig vindt (om wat voor reden dan ook) om een vrouw die hij niet kent te complimenteren op haar uiterlijk. Nu zijn er vrouwen die dit kunnen waarderen en er zijn vrouwen die het als irritant ervaren en daarom ook helemaal geen zin hebben om contact te hebben. Waar het dus misgaat is dat de catcaller dan vaak boos wordt en de vrouw uitgescholden wordt.
Moeten wij als vrouw dan persé aardig zijn als we ongevraagd worden aangesproken? Sommige vrouwen maken dit namelijk meerdere keren mee op een dag en zelfs al is het een leuk compliment, het houdt een keer op. Hoezo wordt er verwacht dat wij als vrouw moeten interacten met mensen waar we eigenlijk helemaal geen behoefte aan of zin in hebben? Als we een keer niet vriendelijk teruglachen moet dat prima zijn, want we lopen niet op straat voor de entertainment van mannen.
Meer weten over straatintimidatie? Luister dan naar aflevering 9 van de podcastserie Damn, Honey. Luister vooral ook naar alle aflevering van de podcastserie. Het is namelijk een positieve pleidooi om te doen waar je als vrouw zelf zin in hebt.
