Thijs Boermans in tranen in Special Forces VIPS: 'Voor mijn kind'

In de nieuwste aflevering van Special Forces VIPS zien we dat het ineens een stuk minder goed gaat met Thijs Boermans. Hoewel hij door de aflevering heen steeds zieker begint te worden, weet hij zich aan het einde op bijzondere wijze te herpakken. Een emotioneel moment.

In de nieuwe aflevering zien we dat Thijs Boermans zich na het eten ineens ontzettend slecht begint te voelen. Hij geeft zelf aan zich ontzettend misselijk te voelen en hoofdpijn te hebben. Meteen besluit hij naar buiten te gaan en het eten er weer uit te gooien in de hoop zich zo beter te voelen. Gelukkig lucht het inderdaad even op, maar moet hij al snel weer door. In Special Forces is er namelijk géén tijd om bij te tanken.

De groep staat vervolgens wéér voor een flinke fysieke uitdaging, maar Thijs merkt al snel dat zijn lichaam nog helemaal niet hersteld is. Het begint met een sprong vanuit een helikopter in het water, waarna de groep mét backpack richting de kust moet zwemmen. Daarna moet de groep samen ook nog eens zware grote jerrycans water zien te vinden en verzamelen in een ruïne, en deze vervolgens samen weer terugbrengen door een stuk te lopen over een zwaar parcours.

Tijdens het zoeken naar de jerrycans water begint Thijs langzaamaan steeds meer af te takelen. Hij heeft inmiddels al meerdere keren overgegeven en heeft daardoor geen enkel beetje energie meer over. Hij voelt zich leeg en slap, en heeft het ontzettend zwaar om toch die zwarte jerrycans te blijven tillen terwijl ze in de hitte door de heuvels moeten lopen naar het eindpunt. Na een tijdje zakt Thijs door zijn benen en blijft hij uitgeput en verdrietig liggen. "Ik wil het zo graag", roept hij uit frustratie.

De staf heeft natuurlijk meteen door dat Thijs niet zijn beste zelf is. Door zijn overgeven en ziekte is het parcours voor hem nog veel zwaarder dan voor de anderen. Toch valt het hen op dat Thijs goed blijft doorzetten ondanks zijn fysieke staat. Enne, dat zorgt voor credits. Wanneer Thijs gefrustreerd en uitgeput op de grond ligt, krijgt hij dan ook een oppepper van Erik Wegewijs, één van de stafleden.

Erik probeert te achterhalen waar Thijs de motivatie vandaan haalt als hij even niet meer weet hoe hij verder moet. Thijs weet vervolgens heel goed waarvoor hij het doet. Zijn familie, en dan met name zijn kindje dat onlangs geboren werd. Erik zegt daarop vervolgens: "Als er ergens vuur voor brandt, dan is het mijn kind. Daarom ben ik altijd teruggekomen."

Enne, dat was precies wat Thijs nodig had om weer wat nieuwe energie te vinden om door te gaan. Hij staat op, loopt met de jerrycans door alsof het niets is en weet uiteindelijk het hele parcours af te maken. Achteraf vertelt hij dat hij ontzettend trots is op deze prestatie: "Ik hoop dat mijn kindje straks kan kijken en dan denkt: hij is gewoon zo’n actiefiguur in zo’n doos voor mij". Eén ding weten wij zeker: Nala zal zeker trots zijn op jou, Thijs!