#19 Soof: het leven is mooi

Fun & Living24 mei 2018, 13:41 doorSoof

Het leven is mooi. Op een warme, zonnige maandagavond met je liefste vriendinnetjes wijntjes drinken in het Vondelpark, tot het rampzalig lamme aan toe. Al op dinsdag van ellende niet meer kunnen functioneren op kantoor. De rest van de werkweek alles willen compenseren en die ene collega ‘met schuldgevoel’ passeren bij een promotie – en daar weer op drinken.

In het weekend dubbel naar de getver en kramp in je kaken van het lachen. Een ontbijt op een terras, vol in de zon. Op zondag lui, brak, naakt en schaamteloos op de bank kijken naar Ex on the Beach Double Dutch. Het leven is genieten en dat heb je zelf in de hand. Luister maar goed naar deze jonge, perfecte afspiegelingetjes van onze maatschappij. Zij weten hoe het hoort.

Het mooist vind ik het leven als ik naar iets leuks kan uitkijken. Daarom plan ik zoveel mogelijk uitstapjes, festivals en weekendjes weg. Zit de ene tour er nog niet op, moet ik eigenlijk al iets nieuws vooruit gepland hebben om me blij en voldaan voelen. Voel me verslaafd want de voorpret is bijna net zo vermakelijk als de trip zelf. (Ja, ja, zaterdag is Berlijn aan de beurt, trippen zullen we, dit wordt een heftige.)

Maar! Vorige week was het tijd voor een midweek Spanje. Onder het mom ‘vakantiedagen heb ik toch genoeg, vind ik’, nam ik tussen Hemelvaart en Pinksteren vrij. Was het niet van plan te vieren maar vijf vakantiedagen leverde me elf vrije dagen op. Soofster for the win. Niet genoeg vakantiedagen? Afdwingen die meuk!

Waarbij we het saaie regime van de dagelijkse, serieuze burgergenootschap doorbreken.

Laat een vriendin van me nou net zo slim zijn. Kakken-kakken-Karin was ook wel in voor een gezellige excursie waarbij we het saaie regime van de dagelijkse, serieuze burgergenootschap doorbreken. Maar dat schijnt in Spanje best een opgave te zijn. Buiten het hoogseizoen en het weekend om, dan. Daarom: we maken er zelf wel wat van.

Aangekomen in Barcelona vonden we eigenlijk dat we de stad al vaak genoeg hebben gezien. Hadden we eerder kunnen bedenken, maar pas bij aankomst verlangden we ineens zo extreem naar cava – als we toch ‘toevallig in de cavastreek zijn beland…’ We doken dus een authentieke champagneria in, waar het kijken naar de blonde, Nederlandse meisjes begon. Op zich niks mis mee. Er zijn gelukkig voldoende knappe, complimenteuze Spanjaarden. Helaas is flirten niet mijn ding. Bij een knipoog of zwoele blik, heb ik altijd net heel toevallig een vinger in m’n neus of een hap eten uit m’n mond hangen. Laten we onder de noemer ‘het leuke leven maak je zelf’ (én Soof moet leren flirten) alle complimentjes door knappe Spanjaarden op straat accepteren en niet in de wind slaan. Voel me inmiddels door de aandacht echt een ‘guapa’.

Bij een knipoog of zwoele blik, heb ik altijd net heel toevallig een vinger in m’n neus.

Na een dag doorgebracht te hebben in Barcelona, reden we met een o zo schattige Fiat 500 langs de oostkust om na een paar honderd kilometer landinwaarts te gaan. Niks anders dan 1000-en olijfbomen te bekennen. En een bed & breakfast dat aan al onze wensen, op dat moment, voldoet. Een sterrenhemel zo helder als kristal en vuurwerk in de Melkweg in één. En een schattige señor die ons bij het zwembad de hele dag voorziet van koude wijn en Spaanse borrelhapjes. Zelfs de darmen van mijn lieve vriendin Kakken-Kakken-Karin komen volledig tot rust. Ze doet haar naam daarmee geen eer aan: ze wist voor het eerst sinds vele vakanties en tripjes alles in normaal tempo te verteren. Zelfs de spicy worstjes (wink, wink).

Na twee dagen topless zonnen bij het uitgestorven, maar idyllische zwembad, beginnen de tepels een beetje rood op te lichten. We hadden hier graag wat complimentjes in ontvangst genomen van loslopende Spanjaarden (zou mijn onzekerheid over hangende borsten wellicht iets verzachten), ware het niet dat wij de enige waren in deze extreem uitgestrekte Spaanse streek.

Het werd ons dus allemaal een beetje teveel. Jeuk aan de tepels én jeuk aan de kont – door de rust. De balans tussen wilde taferelen en vreedzame rust is wederom weer ver te zoeken. Dus wij in de auto naar Valencia. Met gierende banden.

Jeuk aan de tepels én jeuk aan de kont – door de rust.

Nog voor we een plan konden maken, stonden we ruzie te maken in de supermarkt over het aantal flessen wijn dat we zouden inslaan. We gooiden het op een akkoord en streken neer op het terras en dronken all-you-can-drink Tinto de Verano. En de complimentjes van passerende Spanjaarden? Die namen we hartelijk in ontvangst. Gevleid wijn drinken op een zonnig terras in Valencia is nóg beter dan de avondjes in het Vondelpark. Maar ook daar neem ik ook ontzettend veel genoegen mee met nieuwe reisjes in het vooruitzicht.

Al met al weer een leuk uitje. In elk geval een aanrader (Valencia en de champagneria in Barcelona bedoel ik dan, hè?!), voor als je een tripje in het vooruitzicht wilt plannen of gewoon graag extreem veel complimentjes in ontvangst neemt.

Het tripje up next: Berlijn. Vraag me alleen af of ik daarna nog wel wíl nadenken over een volgend uitje. Waarschijnlijk kijk ik volgende week liever brak, naakt en schaamteloos naar porno-behoevende, puberende kandidaten in Ex on the Beach.