Medische ongelijkheid: gezondheidszorg nog steeds onvoldoende ingesteld op vrouwen

Helaas hebben we nog steeds te maken met medische ongelijkheid. De gezondheidszorg is, hoe oneerlijk ook, niet voldoende ingesteld op vrouwen. En daar betalen wij vrouwen soms een hele hoge prijs voor. Opnieuw komen er vrouwen in actie vandaag, in de hoop zo politici te overtuigen dat het tijd is voor verandering.

Vrouwen worden in de medische wereld vaak helaas veel minder serieus genomen. Het is een behoorlijk hardnekkig probleem, waar ontzettend veel vrouwen last van hebben. Het voelt niet voor niets een beetje alsof je tegen een muur aan loopt. Klachten worden vaak weggewuifd of afgedaan als een stressprobleem óf een hormoonissue. En dat is dus eigenlijk best wel heel kwalijk. Het kan daardoor jaren duren, voordat de juiste diagnose wordt gesteld. Erg frustrerend, want vrouwen doen er vaak wel alles aan om gehoord te worden. Ondertussen tikt de tijd vaak door – en daarmee ook de kans op ernstigere problemen of ziekten.

Denk bijvoorbeeld aan hart- en vaatziekten. Bij mannen wordt dit vaak heel snel herkend, terwijl bij vrouwen symptomen nog té vaak gemist worden. Klachten als bijvoorbeeld vermoeidheid of misselijkheid worden bij vrouwen namelijk minder snel gekoppeld aan het hart. Daardoor is de kans op complicaties meteen een stuk groter. En dan hebben we het nog niet eens gehad over andere chronische aandoeningen zoals bijvoorbeeld endometriose. Vrouwen met endometriose wachten gemiddeld zeven tot tien jaar op een diagnose. Dat is veel te lang, want daardoor komen behandelingen in sommige gevallen laat.

Maar hoe kan het dat mannen duidelijk een streepje voor hebben als het gaat om zorg? De gezondheidszorg is, hoe pijnlijk ook, al eeuwenlang voornamelijk gericht op mannen. De medische wetenschap heeft eigenlijk altijd het mannenlichaam als 'standaard situatie' gebruikt. Veel onderzoeken en studies zijn daardoor enkel uitgevoerd op mannen. Vrouwen werden vanaf het begin al als 'te moeilijk' gezien doordat we bijvoorbeeld een menstruatiecyclus hebben, waarin hormonen constant veranderen.

Het probleem begint dus al bij de opleidingen die artsen hebben. Artsen leren nog steeds bepaalde symptomen te herkennen, die vaak alleen bij mannen een signaal zijn. Bij vrouwen kunnen andere symptomen juist anders zijn, waardoor diagnoses bij vrouwen eerder gemist kunnen worden.

Het mannelijke lichaam werd eigenlijk lang gezien als 'de norm'. Helaas is dat, anno 2024, nog niet echt veranderd. Juist daarom is het zo belangrijk dat er aandacht gevraagd blijft worden voor medische ongelijkheid. Daarbij moet er gevochten worden voor een zorg die voor iedereen optimaal is – en dan niet alleen in speciale vrouwenklinieken, maar gewoon in alle ziekenhuizen.

Er moet méér aandacht naar dit probleem, volgens veel vrouwen. Daarom zagen we Women Inc. actie komen met een opvallende demonstratie in Den Haag. De actie was onderdeel van hun lange strijd voor een Nationale Strategie Vrouwengezondheid. Verschillende persoonlijke verhalen van sprekers én banners benadrukte nog maar eens hoe belangrijk het is dat de ongelijkheid in de gezondheidszorg wordt aangepakt. Zij hoopten zo politici te overtuigen dit probleem op te nemen in het nieuwe regeerakkoord.