Leuk hoor, dat wij vrouwen veel schrijven over mannen maar eerlijk? Als je écht wil weten hoe mannen in elkaar zitten en wat ze nou vinden van bepaalde dingen in het leven, dan kan het beter rechtstreeks van de bron zelf komen. Dus vandaag weer het woord aan Remco, onze boy die ongecensureerd opiniestukken gaat delen over seks, de liefde, en eigenlijk alles wel wat wij vrouwen van de man willen weten. Met vandaag: de basisprincipes van een goed gesprek.

Terug van weggeweest, new year, same old b*llshit

Het is alweer even geleden dat ik van me liet horen, om frustraties weg te schrijven of een kijkje in de donkere krochten van de mannelijke ziel te bieden. De logische reden daarvoor ligt bij het feit dat ik niet zomaar iets wil schrijven – om maar te schrijven. Gelukkig ben ik weer tegen een veelvoorkomend euvel aangelopen – mede door discussie met een goede vriend – en ik wil het even delen met jullie. Een frustratie die misschien nog wel het meest frustrerend is omdat het in de lijn der verwachtingen ligt dat het niet gebeurt. Wat is er in hemelsnaam aan de hand met vrouwen dat ze noodzaak om een gesprek goed af te sluiten volledig laten varen?

Ik heb het al eerder opgebracht, maar ik doe het toch nog eens: wij mannen zijn absoluut niet flawless. Verre van zelfs. Toch lijkt het erop dat enkele fundamentele zaken rondom de communicatie tussen de man en de vrouw steeds vaker ontbreken. Zoals ik al aangaf had ik een gesprek met een vriend. Een redelijk normaal gesprek. ‘Hey hoe is ’t met de dames?’, de rest kwam als vanzelf. Het blijkt namelijk dat hij tegen een probleem aanloopt waar ik ook niet onbekend mee ben – en met mij nog tig andere mannen. Vrouwen die van de een op de andere dag het mes in ’t varken laten steken. Ongehoord!

Hoe kun je zo ijskoud zijn om een gesprek gewoon niet te eindigen?

Sorry, maar dat kan er bij mij niet in. De situatie is als volgt: je begint een gesprek met een dame, alles verloopt moeiteloos. Het is gezellig, je deelt je pasta-pesto die je gemaakt hebt, zij geeft aan dat ze een nieuwe serie kijkt enzovoorts. Nogmaals, alles verloopt moeiteloos. Ik heb het niet over ’trekken aan een dood paard’ nu. Dit gaat een paar dagen of soms enkele weken zo door. En dan, van de een op de andere dag: stilte. En dan heb ik ’t over de stilte die op een begraafplaats hangt. Hoeveel geluid je ook maakt, er zal geen reactie komen. Volkomen kansloos dus.

Waarschijnlijk ben je zo goed opgevoed dat je nu bij jezelf denkt ‘nee, bestaan deze vrouwen echt?’. Ja geloof me, ze bestaan en meer dan we aan kunnen. Het is natuurlijk heel knap om hieruit te concluderen dat de man in kwestie gewoon niet slaagt voor de test, maar dat zou zo’n oppervlakkige conclusie zijn – daar kan ik helaas geen genoegen mee nemen. Als je zo handelt, sorry, maar dan heb je echt het schaamtegevoel van een everzwijn. Mocht je ooit een everzwijn hebben gezien, dan weet je dat die geen enkel schaamtegevoel kennen.

Een match made in hell wil niet zeggen dat je fatsoen het raam uit vliegt

Zo zie ik het dan. Kijk, een gesprek wat je nooit begonnen bent, kan niet geëindigd worden. Dat klopt als een zwerende vinger. Echter, wanneer je midden in een gesprek zit en de een besluit van de een op de andere dag het bijltje erbij neer te gooien, dan ben je gewoon een ‘hork’. Klinkt misschien nogal drastisch, maar wij mannen zijn dat andersom ook vaak zat. Helaas.

Enig idee hoe dat overkomt op een man? Juist, tranen met tuiten. Nee vooruit, dat is enigszins aangedikt, maar leuk is anders. Het probleem zit ‘m voornamelijk in het feit dat de reden één groot vraagteken blijft. ‘Vindt ze het niet meer leuk?’. ‘Had ik niet moeten vertellen dat ik een week lang dezelfde sokken draag?’. ‘Is het omdat ik zei dat ik gisteravond seks had?’. Ja, tactisch zijn is zeer bevorderend voor de voortgang van een gesprek, maar zelfs dat blijkt geen garantie voor fatsoen.

Ik zou heel graag weten wat de redenatie van de vrouw is achter het feit dat ze zomaar mogen besluiten zin te hebben in iets anders? Het aparte aan dit soort ‘man/vrouw situaties’ is het feit dat de dingen die mannen fout doen, openlijk gecommuniceerd worden. Reageren we te laat? Dan zijn we arrogant. Reageer je met 9 en niet met 10 woorden? Dan ben je niet geïnteresseerd. And so on.

Begin, blabla, einde

Het is eigenlijk heel simpel. Ongeacht de doel van het gesprek, ongeacht het onderwerp. Iedereen zou zich gewoon moeten houden aan een ‘begin’, de blabla die erna volgt en indien gewenst een vroegtijdige ‘einde’. Die laatste, daar wil ik ontiegelijk veel nadruk op leggen. Is het niet jouw kopje thee? Prima hoor, maar heb de guts om het te zeggen. Beëindig het gesprek. Overigens geldt dit voor mannen én vrouwen. Niet voor één van beiden.

De realisatie lijkt steeds zeldzamer te zijn, maar voor het geval je ’t even was vergeten: je praat met een persoon. Het is niet Chatman, die tijd ligt ver achter ons. Sta er bij stil dat de persoon aan de andere kant enige waarde hecht aan je woord of aan je besluit om het gesprek af te kappen. Het zijn van die makkelijke regeltjes, die je nooit van je leven hoeft te vergeten. Toch strikken we iedere dag onze schoenen, maar een gesprek goed voeren én afsluiten, dat hoeft niet.

Lees ook: een ode aan de vrouw die zo lekker uit haar bol gaat.