Holy fuck. Ik had een date. Met Stephan. Ik werd gedwongen door mijn huisgenootje. Die vond het bij voorbaat al grappig; hij deed zo zijn best. En als het niks zou zijn, dan had zij weer wat te lachen. De beste reden om tóch te gaan was nog wel: ‘Maar Soof, misschien is het wel een Patrick’. Voorafgaand aan mijn date met Patrick, maanden geleden, stond ik ook niet echt te springen van zin. Echter bleek Patrick een leuke verrassing en Stephan dé reden waarom ik de fase waarin ik behoefte had aan slenterseks, ben gepasseerd.

soof-column-kwarrel-femfem

Een entertainer voor <12 jaar

De enige overeenkomst tussen mijn date met Stephan en mijn date met Patrick was dat ik lam thuiskwam. Bij Patrick was dat van gezelligheid. Bij Stephan wilde ik niets liever dan zo snel mogelijk in korte tijd alles vergeten, omdat ik me verveelde. Op zich was het nog wel wat – lekker kaaklijntje, drie-daags baardje, zolang hij z’n mond maar hield. Het probleem was alleen dat ‘ie dat niet deed. Integendeel. Mocht ik me kunnen herinneren dat Stephan zó irritant en zó veel praatte en zó angstaanjagend in z’n ‘vuistje giechelde’, had ik me natuurlijk nooit laten overhalen tot een date. Dan had ik ‘m op het betreffende feestje wel afgepoeierd. Of proberen weg te jagen door alleen maar naar ‘m te grommen.

Zat ik dan opgescheept met een soort entertainer voor <12 jaar. Hij kan zo de voice over van Taarten van Abel inspreken. Of een bijdrage leveren aan de show van Paul de Leeuw; een tweede Adje. Alsof de barman mijn behoefte rook, bleef hij maar schenken. Hij werd mijn beste vriend. Deze man (behoorlijk op middelbare leeftijd) vond ik op dat moment erg interessant. Interessanter dan Stephan die honderduit kletste over zijn ex met een psychische aandoening. Of over waar hij ‘dan blij van werd in het leven’. “Vind je dat ik teveel over mezelf praat?” M’n antwoord kon niet korter: “Ja.” En daar draaide ik me weer om naar ’s werelds meest empathische barman evah.

“Hè poes”

Net toen ik me bedacht dat dit wel heel crue was, trok de doorgesnoven Slowaak aan de andere kant van de bar mijn aandacht. Hij zoog aan zijn vinger. Voelde ik me niet bepaald seksueel tot aangetrokken, maar alles beter dan mr. Giechel naast me. Toen Stephan de concurrentie spotte, ging hij zich gedragen zoals een echte vent zich hoort te gedragen. In zijn ogen. Van ‘je weet toch’ achter een zin plaatsen en me ‘poes’ noemen, krijg ik het niet bepaald warm. Ik betaalde de rekening en ben weggerend. Met een a-charmant galopje.

Patrick krijgt een sticker

Eenmaal als beschonken en emotioneel wrak thuisgekomen weet ik het zeker: mijn kwarrel Patrick is goud waard. Die jongen is zo heerlijk normaal; geen eigenaardige, irritante trekjes. Van zijn stem (deze knapperd heeft een zachte g, nomnomnom) word ik tenminste geil – als ‘ie één vinger naar me uitsteekt ook, trouwens. Naar hem kan ik luisteren zonder denkbeeldig z’n hoofd te bewerken met een moker. Nog leuker: we delen liefde voor champagneontbijtjes in de ochtend en veel wat God verboden heeft in de avond. En het állerleukste: we zijn chill. Patrick krijgt een sticker, een groene post-it.

Ik weet weer even hoe erg ik hem en deze fase waardeer. De date met Stephan drukte mij met m’n neus op dit besef; ik wil niet meedoen aan de jacht, de maatschappelijke verwachtingen en datedruk. De sociale norm wenst dan wel dat je de gradaties van relatiefasen strak doorloopt, maar juist dat loslaten maakt het zó chill. Drama’s, issues en lasten zijn niet aan mij besteed.

“Hij kan zo de voice over van Taarten van Abel inspreken. Of een bijdrage leveren aan de show van Paul de Leeuw; een tweede Adje.”

‘Soofficial’

Gradaties in relaties; als het dan écht moet, upgrade ik de status van Patrick en mij naar ‘Soofficial’: de gradatie waarbij druk niet bestaat en je elkaar alle chillheid gunt. Al zou ik dat wel even met ‘m moeten overleggen. Om de druk van de druk te halen. En voor een ontmoeting met de ballotagecommissie, c.q. mijn ouders, maak ik ook alvast een afspraak. We kunnen dan misschien met z’n allen naar Artis; de plek waar Patrick en ik onze vierde date beleefden. En hand in hand zwijmelend onder de sterren in het planetarium lagen. Wijn op het terras dronken. De zon zagen zakken in het water. Perfect! Wordt ongetwijfeld een prachtige selfie voor op de canvas aan de muur. Gezellig met z’n allen.

Alle gekheid op een stokje: zo’n date doe je alleen onder invloed van drugs, met je maatje. Soofficial. Sofieso.

Vorige Soof gemist? #11 Soof: gewend in Amsterdam lees je hier