”Twee bolletjes alstublieft,’’ Ik wijs naar het hoorntje en kijk snel naar de gevulde vitrine met alle verschillende smaken. Witte chocolade, frisse framboos, cookie dough, chocolade… Shit. Ik kijk naar de mensen achter mij in de rij en krijg het warm. Het meisje achter de balie heeft het hoorntje in haar ene hand en de lepel in haar andere. ‘‘Weet je het al?’’ vraagt ze met een lieve glimlach op haar gezicht. Ik kijk haar aan en voel zweetdruppels op mijn voorhoofd ontstaan. ‘‘Ja, uh, doe maar witte chocolade en frisse framboos,’’

Heerlijk

Ze schept een grote bol op het hoorntje van het witte goedje en smeert het roze framboos ijs eroverheen. Ik houd m’n pinpas omhoog en houd hem tegen het apparaat. Het meisje draait nog een servetje om het hoorntje heen en overhandigt mij het ijsje. Ik glimlach zo lief mogelijk naar de mensen achter mij en loop weg. Ik neem een eerste lik van mijn ijsje. De fris zoete smaak van het framboos ijs vult mijn mond. Heerlijk.

Alle lekdruppeltjes

Ik neem nog een likje en draai heel het ijsje langs m’n tong, zodat ik alle lekdruppeltjes opvang. Ik neem nog een grote lik van het roze ijs en dan. Precies dan. Ik duw te hard met m’n tong en het schepijs komt los van m’n hoorntje. Alsof de tijd even stil staat, vallen de twee bollen van mijn hoorntje naar beneden. In mijn hand alleen de koek. Tussen mijn voeten op de grond het ijs. Ik kijk op naar de rij voor de ijssalon. Dat dus. Precies dat dus…

ijsje-dat-dus

Meer dat dus? Hier dus.