Ik lig op m’n rug en kijk naar boven. De sterren dansen in de nacht om me heen. Ik kijk opzij. Niemand. Al kijk ik honderden meters, niemand. Ik leg m’n arm onder mijn hoofd en begin de sterren te tellen. Ik denk terug aan hoe we hier vorig jaar samen lagen. Hoe we hier samen de liefde bedreven. Hoe toen, toen was. En nu, alleen maar nu. Een traan glijdt over m’n wang bij de gedachte aan toen. Ik mis je. Ik denk aan je. Vaker dan ik misschien wil, vaker dan ik van te voren had bedacht. M’n telefoon in mijn broekzak trilt. Ik haal hem tevoorschijn en schuif de helderheid van het schermpje omlaag.

ik-mis-je-vrouw-strand-femfem

Ik mis je

Jouw naam staat dikgedrukt in het schermpje, eronder ‘ik mis je,’
Ik glimlach, lach harder. Schud m’n hoofd en klik het berichtje open. Ik app je terug met een foto van de sterren. ‘Ik mis je en denk aan je,’ precies het moment dat jij ook aan mij denkt. Precies dat moment… Dat dus..

Meer dat dus? Hier dus.