Ik trek het jurkje aan en haal m’n nieuwe schoenen uit de doos. Het is feest, dus het mag. Ik krabbel het prijskaartje van de zool van mijn nieuwe hakken en wikkel het bandje om m’n enkel. Ik kijk in de spiegel, strijk m’n jurkje goed, gooi m’n haren naar achteren en geef mezelf een knipoog. Ik zie er goed uit. Ik pak m’n tasje en stop een kauwgompje in m’n mond. Ready, let’s go.

‘Au’

Ik loop de trap voorzichtig af en houd me vast aan de reling. Ik trek de deur achter me dicht en loop vol goede moed richting het restaurant. M’n hand houd ik nonchalant langs m’n tasje. Ik kijk in iedere winkelruit. Ik glimlach en met m’n neus in de wind loop ik verder. Ineens klapt m’n hak dubbel en verzwik ik m’n enkel. Au. Ik kijk om me heen. Niemand die het heeft gezien. Ik breng m’n haar weer terug in model en loop verder. Au. Weer klapt m’n enkel dubbel. Ik kijk naar de grond alsof daar tegels verkeerd liggen en wrijf over m’n enkel. Bij het randje bij m’n tenen begint wat huid los te raken er ontstaat een rood plekje. Jawel, m’n eerste blaar. Ik sta op, glimlach wat onhandig en loop verder. Ik ben er bijna. Gefocust kijk ik naar de grond en stap voorzichtig over ieder randje heen. En toch. Weer. Au. M’n enkel. Nieuwe hakken. Precies dat… Dat dus.

nieuwe-hakken-femfemnieuwe-hakken-femfemnieu

Meer dat dus? Hier dus.