Ik neem een slok van m’n groene thee en kijk naar buiten. Mijn handen trillen en ik moet eerlijk zeggen dat mijn focus vandaag ook niet is wat het geweest had kunnen zijn. Ik kijk naar mijn groene thee en sluit mijn ogen. Een uitdaging, maar vooral mijn uitdaging: een week lang geen koffie. Normaal drink ik ruim acht koppen per dag en dat is niet overdreven, dus nu de maand april is begonnen, en iedereen eigenlijk allemaal alweer gestopt is met zijn of haar goede voornemens, dacht ik; let’s begin. Dus vandaag: dag 1.
‘Bakkie doen?’
Het is inmiddels twee uur ’s middags en nog steeds ga ik bijzonder goed zonder koffie. Ik schenk mijn vierde kop thee in en kies voor Jasmijn. Na drie koppen groen heb ik wel genoeg groen gehad. Een vriendin belt.
‘Lieverd, ik sta voor je deur, bakkie doen?’
Ik twijfel en blijf stil. Shit, een bakkie, dat is toch echt wel koffie. Nee wacht, ze hebben bij die tent vast ook thee. Ik ga mee, maar voor een kopje thee in plaats van de oh zo fijne, donkere met intens geurende koffie; thee dus.
‘Yes, is fine. Ik kom eraan!’
Eentje kan wel
‘Twee latte’s asjeblieft,’
Ach één latte is niet zo erg toch? Eentje kan wel. Jup, precies tot zover mijn goede voornemens… Dat dus.
Meer dat dus? Hier dus.