Minder vrienden, meer alleen: dé onzichtbare eenzaamheid van het digitale tijdperk
Eenzaamheid wordt een steeds groter probleem. Voornamelijk jongvolwassenen hebben te dealen met eenzame gevoelens. Hoewel de problemen groter en groter worden, zijn ze nog steeds vaak onzichtbaar. Er heerst een taboe op, en het wordt tijd dat we deze doorbreken door erover te praten.
Vroeger versus nu
Tijden veranderen wanneer je ouder wordt. Dat merk je op allerlei vlakken, maar ook zeker op sociaal vlak. Je gaat nu eenmaal door hele andere fasen heen. Als je nog jong bent, onderneem je veel. Je gaat dagelijks naar school, waar je vaak gemakkelijk vrienden maakt. Daarnaast heb je waarschijnlijk nog een bijbaantje met leuke collega's, doe je aan sport en zie je bijvoorbeeld nog veel neefjes of nichtjes uit de familie.
Zodra je volwassen wordt, verandert de invulling van je leven ook compleet. Je gaat steeds minder naar school, en ook steeds meer werken. Uiteindelijk stop je zelfs met school en bestaat je week voornamelijk uit werken. Daardoor heb je vaak minder tijd voor andere activiteiten. Je stopt misschien wel met je teamsport en ziet je familie en vrienden niet meer dagelijks.
Eenzaamheid komt steeds vaker voor
Het kan heel plotseling gaan of er een beetje insluipen, maar uiteindelijk groeien veel vriendschappen van jonge leeftijd uit elkaar. Je zal merken dat je eigen interesses veranderen, maar ook die van je vriendinnen. Dat kan ervoor zorgen dat een vriendschap na vele jaren ten einde loopt.
Juist doordat we veel vriendschappen verliezen wanneer jongvolwassen zijn, ligt eenzaamheid op de loer. Steeds meer jonge mensen hebben vaker last van eenzaamheid. De coronacrisis heeft daarin een hele grote rol gespeeld. Tijdens de pandemie waren we genoodzaakt ons meer terug te trekken en sociale contacten op een laag pitje te zetten. Nog altijd zijn we daar met zijn allen niet helemaal van hersteld.
Hoewel we allemaal weten dat eenzaamheid toeneemt, is er maar weinig aandacht voor. De eenzaamheid is eigenlijk juist een beetje onzichtbaar. Het speelt zich af achter gesloten deuren, en vaak heb je geen flauw idee waar de mensen om je heen doorheen gaan. Er heerst een taboe op en veel mensen vinden het lastig om te praten over hun eenzame gevoelens.
Vriendschappen sluiten wordt steeds moeilijker
Niet alleen de coronacrisis heeft een groot aandeel gehad in dit probleem. Er zijn veel meer zaken die invloed hebben op hoe we ons sociaal contact op dit moment vorm geven. We zeiden het net al even, maar de leeftijd maakt wel degelijk verschil. Op jonge leeftijd is het gemakkelijk om vrienden te maken, maar wanneer je ouder wordt, gaat dat lastiger. Je komt simpelweg op minder plekken en je komt steeds minder in aanraking met mensen die je nog niet kent. Dat maakt het een uitdaging om nieuwe vriendschappen te sluiten.
Daarnaast lijkt het erop dat binnen de maatschappij steeds individualistischer gaan leven. We leven volop in een digitaal tijdperk en zijn daardoor meer dan ooit online. Dat betekent ook dat we steeds minder offline leven. We spreken veel mensen online, maar dat is niet genoeg om onze sociale batterij aan te blijven vullen. Het is simpelweg niet hetzelfde als een afspraak in real life. Daarbij spenderen we zo veel tijd op onze telefoons dat we tijd verliezen om te steken in (het vinden van nieuwe) vriendschappen.
Hoe kan je de situatie voor jezelf – of voor anderen – veranderen?
Hoe vervelend de situatie ook is: je hebt verandering gelukkig altijd nog steeds zelf in de hand. Mocht je veel verwaterde vriendschappen hebben, bestaat de kans dat deze vriendschappen heus nog kunnen opbloeien. Dat vergt alleen wel tijd én energie, die jij er zelf in zal moeten steken. Anders gaat er niets veranderen.
Daarnaast kun je natuurlijk ook nieuwe vriendschappen sluiten, maar daarvoor moet je ook zeker de handen uit de mouwen steken. Vriendinnen komen helaas niet zomaar aanwaaien. Je kunt je bijvoorbeeld weer aansluiten in een sportteam. Dat is meteen een win-win, want daardoor kom je ook lekker in beweging. Je kan er ook voor kiezen om een andere hobby op te pakken. Aansluiten bij een theatergroep of een boekenclubje bijvoorbeeld.
Natuurlijk moet je een beetje voor jezelf zorgen, maar het is ook belangrijk om de mensen in je omgeving in de gaten te houden. Merk je dat iemand uit jouw sociale kring zich terugtrekt, en heb je het idee dat deze persoon zich misschien wel eens eenzaam zou kunnen voelen? Laat je dan niet afhouden en probeer deze persoon te helpen. Zo help je jezelf én de ander.
