Gedumpt? Dit is waarom je nog steeds into hem bent

We herkennen het wel: we hebben net de perfecte partner gevonden, alleen dan vindt hij ons niet leuk. Shit! Maar waarom blijven we ons dan toch zo slecht voelen? En nog erger: waarom blijven we toch hoop houden? Het liefste smeken we hem om verliefd op ons te worden, maar helaas werkt dat niet zo. Waarom blijven we toch zo geobsedeerd door hem en leggen we ons er niet bij neer? Wij vertellen het je.

In eerst instantie bedachten de onderzoekers dat we de dingen die we liefhebben aanpassen aan de situatie. Dit is dus niet zo op het gebied van de liefde. Als we nog zo graag een grote musical carrière zouden willen, maar we kunnen niet zingen, dansen en acteren, dan geven we die droom op. Waarom doen we dat dan niet bij de mensen die ons afwijzen? De Amerikanen onderzochten dit en wat blijkt? In de Journal of Neurophysiology is te lezen dat afwijzingen van de mensen die we zo graag liefhebben onze hersenen aanwakkeren op gebieden die gaan over motivatie, beloning, verslaving en verlangen.

Er werden tijdens het Amerikaanse onderzoek, vijftien studenten onderzocht met een MRI scan die waren geweigerd door hun potentiële lover, maar wel nog super verliefd waren. Om wat afleiding te zoeken moesten ze wiskundige opdrachten doen, zoals het aftellen van moeilijke getallen naar nul. Hierna kregen de studenten een foto van iemand te zien die ze goed kenden, maar geen interesse in hadden. Wat bleek? De scans van de studenten toonden aan dat de hersengebieden meer aangewakkerd werden op het gebied van motivatie, beloning, verslaving, verlangen en fysieke pijn toen ze keken naar de lover die ze afgewezen had. De onderzoekers linkten dit met dezelfde situatie als een drugsverslaving met als drug hun lover die hun afgewezen had. Maar dit zegt nog steeds niks waarom we hem zo graag voor ons winnen.

Volgens Berit Brogaard, hoogleraar in de filosofie, komt het doordat de ander in jouw ogen veel te snel zegt dat hij niet geïnteresseerd in je is en je daardoor iets wil wat te 'duur' is voor jou. Dure dingen zijn vaak zo mooi, dat je er tegenop kijkt als iets wat je heel graag wil. Evolutionair gezien willen wij ook graag paren met de partner die het meest te bieden heeft, dus het is niet zo gek dat dit gedrag in ons zit. Een andere verklaring van Brogaard zegt juist dat het verslaafd zijn aan iets echt in ons zit. Na een lange relatie gaan we missen wat we altijd hadden en dat is verslavend. Als er nooit een relatie is geweest tussen jullie dan kan dit komen doordat we verslaafd zijn aan het idee van de dingen die we in een relatie met diegene hadden kunnen hebben. Een afwijzing van een potentiële liefde versterkt deze gedachtes, waardoor je nog meer into iemand wordt.

Het kan zijn dat je in het verleden al hebt opgebouwd dat je moeite hebt met het hechten aan iemand, zoals verlatingsangst en bindingsangst. Het kan zijn dat je in het verleden hierin dus al hebt meegemaakt dat je afgewezen bent, bijvoorbeeld door je moeder of vader. Hierdoor kan het zijn dat jij uit je gewoonte de situaties opzoekt die je al gewend bent, zoals iemand die niet geïnteresseerd in jou is. Dit voelt voor jou normaal, waardoor je juist mensen opzoekt die je pijn gaan doen. Volgens Brogaard kan het dus ook nog zijn dat je in je verleden veel te maken hebt gehad met afwijzing en dat je juist deze situaties opzoekt in de hoop dat het een keer anders afloopt.

Heeft hij het uitgemaakt? Zo kom je over die break-up heen in plaats van hem proberen terug te winnen .