Lotte (38): “Soms vraag ik me af of ik hem écht kan geven wat hij nodig heeft”

Lotte (38) is al sinds haar 20e samen met haar man Joris (41). Ze leerden elkaar kennen op de universiteit, groeiden samen op, kochten een huis, kregen kinderen en delen inmiddels een heel leven. Maar achter deze stabiele relatie schuilt bij Lotte toch een stille onzekerheid. “Ik ben zó gek op hem, maar ik vraag me steeds vaker af: ben ik wel genoeg voor hem?”

Het zit haar vooral dwars dat ze zichzelf niet romantisch vindt. “Joris is iemand van de gebaren. Hij laat handgeschreven briefjes achter op de keukentafel, plant verrassingsetentjes voor ons, fluistert zomaar ineens complimentjes in mijn oor, en ik? Ik weet vaak niet eens hoe ik moet reageren. Ik vind het geweldig dat hij dat zo doet, maar ik bén gewoon echt niet zo.”

Lotte groeide op in een gezin waarin liefde vooral praktisch werd getoond. Een compleet andere love language dus. Géén knuffels, geen lange liefdesverklaringen, gewoon genieten van samenzijn “Mijn ouders hielden echt wel van elkaar, maar ik heb ze eigenlijk nooit horen zeggen: ‘Ik hou van je.’ Daardoor heb ik dat zelf ook nooit echt geleerd.” En dus voelt ze zich nu, ruim vijftien jaar in een relatie, regelmatig tekortschieten. “Alsof hij iemand verdient die beter snapt hoe liefde eruit moet zien. Iemand die dezelfde love language heeft als hij.”

Het onderwerp bleef lang onbesproken. Maar op een avond, toen de kinderen op bed lagen en ze samen op de bank zaten, vroeg Lotte toch maar voorzichtig: “Mis jij iets bij mij?” Joris keek haar toen meteen verbaasd aan. “Wat bedoel je?” Toen ze haar twijfel uitlegde, bleef het even stil. Daarna zei hij: “Lotte, weet je wat ik romantisch vind? Dat jij altijd mijn koffie precies goed maakt. En dat je me laat uitslapen op zondagochtend. En dat je me laat zeuren over mijn werk, ook als je eigenlijk te moe bent om het aan te horen.”

Die uitspraak heeft heel veel met Lotte gedaan. Het raakte haar meer dan ze had verwacht. “Ik dacht altijd dat ik faalde op het gebied van romantiek, maar toen besefte ik mij dat we gewoon een hele andere taal spreken. Hij ziet juist liefde in dingen die ik als vanzelfsprekend beschouw.”

Sinds dat gesprek proberen ze bewuster te praten over wat liefde voor hen beide betekent. Het heeft een gesprek geopend, dat nog steeds besproken wordt. “We maken nu af en toe een wandeling zonder telefoons. Gewoon om te praten over wat we voor elkaar doen, en wat we daaraan waarderen. We gebruiken het woord ‘romantisch’ bijna nooit. Ik merk echt dat die kleine momenten ons echt dichter bij elkaar brengen.”

Lotte is blij dat ze uiteindelijk de stap zette om het gesprek aan te gaan met Joris. Ze moest een drempel over, maar heeft nu rust gevonden in haarzelf. “Misschien ben ik niet romantisch op de 'normale manier', maar ik ben het wel op mijn manier. En dat is blijkbaar precies goed voor Joris,” vertelt ze met een glimlach.